Kalçamı kavrayıp beni kaldırarak istediği açıya getirdi. Kalçasını çevirip aletini içimde hareket ettirerek beni öyle şiddetle kendine çekti ve o kadar derinlerime daldı ki acıdan soluğum ke sildi. Cinsel organımın dudakları aletinin en dibine yapışmış, kalın kökünün çevresini sarabilmek için kocaman açılmıştı. Hepsini almıştım, her santimini; tamamen doluydum ve buna bayılıyordum.
Sayfa 260
"Yarabbi, ne kadar güzel!" diyordu, içinden; "İnsan nasıl bu kadar güzel olabilir? Bu beyaz ten, bu havuzlar gibi derin gözler, bu içlerinde ruhun ışığı parlayan gözler; insan, gülümsemesini bir kitap gibi okuyabilir. Ne güzel dişleri var... Hele başı... Omuzlarının üstünde ne güzel duruyor, bir çiçek gibi sallanıyor... güzel kokular saçıyor sanki. İşte, kalbim yerinde durmaz oldu gene... Yepyeni bir şeyler duyuyorum... Ah yarabbi, bakmaya doyamıyorum! Soluğum kesiliyor!"
Sayfa 244Kitabı okudu
"Benim soluğum böylesi bir övgüye yetmez."
Bulmak Şiiri
Erdem Bayazıt
open.spotify.com/episode/5ymEMqM...
Bir an kayboldun gibi! yaşadım kıyameti
Yoruldun ama buldun ey kalbim emaneti yeniden su yürüdü
dalıma yaprağıma
Bir bakışın can verdi kurumuş toprağıma
Çiçeğe durdu kalbim içtim parmaklarından
Göz çeşmem suya erdi sevda kaynaklarından
Bir aydınlık denizin
Tatlı bir rüzgar esintisinde; kuş seslerini ve doğayı dinleyeceğimiz bir müzik keşfetmek üzereyken ve tam ritmi yakalamışken, kendisini henüz ve hala göremediğim bir kuş,tüm o müziğe karşı şarkısını söylemekte. Sanki. Asıl kuş benim, asıl ritm benim ve asıl doğa tüm bu şehirleşmeye rağmen bak burada der gibi. İnanabilmek mi? Yoksa nefesini tutup gözlerini kapatıp, kapılıp gitmek mi o ritme?
Biraz daha sakinleştiren bu ses de uyumak mı istersin ya da daha fazlasını yaşamak mı?
Tam o an da kanatlarının var olduğunu anlıyorsun. Tutmak isteyip kokusu içime çekmek, fakat uçacak. Korkmak mı? Hayır korkak değilim insanlar kötü.
Ama der gibiydim, bekle der gibiydim, lakin sesim soluğum kesilmişti.
Ve birazdan kanatlarını çırpıp uzaklaştı, yarım kalmış tüm şarkıları şiirleri de ve kalp ritmini kanatlanıp götürdü.
Ve ben bi daha nefesimi tutamadım. Şarkı susmuştu, rüzgar dinmişti ve o ben kuş olmuştum onun kalbine konmuştum...
Sanırım söyleyeceklerim bu kadardı...
Mürebbiye ellerinde korku dolu bir çocukluk ..
Bir keresinde barfiksten düştüm, soluğum kesildi, uzun süre nefes alamadım. Ağlayarak kapıya geldim. Mürebbiyem bana “Derhal o hareketi yeniden yap! Akşama kadar başaramazsan seni gece karanlıkta bırakır ve eve almam.” dedi.
Sayfa 37Kitabı okudu
Kırmızı bir at oluyor soluğum
Yüzümün yanmasından anlıyorum Yoksuluz gecelerimiz çok kısa
Dörtnala sevişmek lâzım
"Ağıyor soluğum göğe
Çıkıyor canım, gel ölüyorum."
Ömür Hanım
Güzelliğin geçici olmadığını senden öğrendim
Emeğin aşktan büyük bir hazine olduğunu senden
Zaman, kâküllerinden doğar topuklarından batardı
Al yeşil soluğum, yarasına dönüştüğüm, sözümün sahibi
Sevmenin, dünyayı sevmek olduğunu senden öğrendim.
Sayfa 9 - Kırmızı Kedi Yayınları
Soluğum kesiliyor, gözlerimden yaş akıyor, ağzım acı mı acı, başım dönüyor, yüreğim sıkışık, bedenim yorgun, ezik ve gevşek.
Bilinçsizce yatağa düşmüşüm.
Abi, dedi, sende de böyle oluyor mu, göğüs boşluğunda güvercinlerin kanat çırptığını duyuyor musun? Onlar kanat çırptıkça tıkanır gibi oluyor musun? Bu çok hoş bir duygu abi. Bir gün, belki soluğum kesilip ölebilirim. Ama gene de çok hoş bir duygu bu abi. Yüreğin çarpar, şakakların zonklar, başın döner, ayakların yerden kesilir. Çünkü içindeki güvercinler, durup dururken kanat çırpmaya başlamıştır. Bilmem sende de oluyor mu abi
Bir zamanlar olurdu, dedim. Ama nicedir yok.
Aynen anlattığım gibi mi oluyordu abi? diye sordu. Böyle, güvercinler, sanki hep senin içindeymişler de, uyuyorlarmış da birden uyanmışlar, sevinçle kanat çırpmaya başlamışlardır. Böyle mi olurdu abi?
Hemen hemen, dedim. Anlattıklarına yakın. Kiminde güvercin, kiminde kırlangıç, kiminde serçe.
Yok abi, dedi. Güvercinin kanat çırpışı öbürlerine benzemez.
Kırtangıç süzülüp geçer. İnce kanadının bir ucu değip sarhoş eder seni ama çok geçmeden ayılırsın. Serçe ise, çocukların bağrında kanat çırpar. Yoksul, öksüz çocukların. Bunları güvercinin kanat
çırpışıyla karıştırma.
