Paulo Coelho’nun okuduğum dördüncü kitabı. Diğer kitaplardan tamamen farklı. -gerçi, hiçbir kitabının birbiriyle ilgisi olmadığını düşünüyorum, çok yönlü bir yazar-
Veronika istediği gibi bir yaşam süren ama mutlu olmayan genç bir kadın. Yaşamındaki tanımlayamadığı eksikliği tamamlayamadığı için intihar eder. Başarısız olur. Kendine geldiğinde akıl hastanesindedir. Kısa bir ömrü kaldığını öğrenir. -zaten ölmek istemektedir- Farklı dünyaların insanlarını tanıyıp farklı hisler ve tecrübeler edinmektedir. Buna istinaden ölme isteği yön değiştirir. Yaşama tutunmak için çok fazla sebep bulur. (Daha fazlasını anlatırsam büyüsü kaçar, merak edin bakalım.)
Kitap yaşadığımız her anın özel ve değerli olduğunun bilincine varmamızı sağlıyor. Özellikle bunalım döneminde olan -ki yaşadığımız şu süreçte, olmayan da var mı bilemeyeceğim,- okurlara bir nebze olsun hayatın güzelliklerini, değerini aşılıyor ve hayata bağlanmaya sebep arayanlar için pozitif katkıları olan bir kitap.
Hemşire algısını, özellikle psikiyatri hemşiresi algısını sevmedim. -Mesleğim olduğu için bakış açım tabii ki daha farklı. Kitabı okurken kendi kendime yazara kızarak biraz madilik yapmış olabilirim-
Akıcı ve ara ara artı değeri olan ufak bilgiler de veriyor tıp alanında. Okunması gereken güzel bir kitap, kesinlikle. Tavsiye edebilirim.