Sunuş Yazısından
Düşünenlerin öldürülmemesi, öldürülenlerin hiç unutulmaması dileğiyle....
Sayfa IX - um:ag Vakfı Yayınları - 69. Baskı - Ekim 2020Kitabı okudu
Kendi Hayatının Şiirini Yazanlar
Bu kitabın, Dünya Fikir Mimarları dizisinin üçüncü cildi olduğunu tercüme eden Gülperi Sert'in sunuş yazısından öğreniyoruz. Diğer iki kitabı, 
Üç Büyük Usta ve 
Kendileriyle Savaşanlar 'ı okumuştum. Tesadüf doğru sıralamayla
Kendi Hayatının Şiirini YazanlarStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20141,170 okunma
İhsan Ilgar’ın ‘Tarih Boyunca Türk Şehitlikleri’ kitabının sunuş yazısından: “İngilizler, insanlara ilâveten, kendilerine hizmet etmiş katırları bile yazmak suretiyle, kıymet bilirliklerini göstermişlerdir.
Sayfa 278 - Profil YayıncılıkKitabı okudu
Sunuş Yazısından
Kâzım Karabekir Paşa herkesin hayatından çıkarılacak bir ders olduğunu, bu nedenle gelişmiş toplumlarda olduğu gibi, herkesin hatıratını yazması gerektiğini belirtir. Bu düşünce ile küçüklüğünden kalp krizi sonucu hayata veda ettiği güne kadar yaşadıklarını kaleme almıştır. “Hayatım” isimli bu kitapta, daha Rüştiye sıralarında tutmaya başladığı günlüklerinin 1907 yılına kadar olan kısmını sonradan kitap haline getirmiştir. Bu kitapta okuyucu, Kâzım Karabekir Paşa’nın kişiliğini oluşturan aile geçmişini, çocukluk hikâyelerini, 1907 yılına kadar Osmanlı Devleti’nde olup bitenler karşısında düşündüklerini izleme imkânına kavuşabilmektedir.
Tomris Uyar’ın sunuş yazısından.
Yani yaşam süreklidir. Gerçi yaşamın kalıpları değişebilir, bireyler uğradıkları yıkımlar ya da doğa güçlerinin baskısı yüzünden ezilip güçlükler yaşayabilirler ama yaşam temelde asla yok edilemez.
Kurgu, doğru şeyleri bize anlatıp duran bir yalandır.
Neil Gaiman - Sunuş yazısından
Sayfa 16 - İthakiKitabı okudu
sunuş yazısından...
Ne zaman ki şehirler; ulemalar şehri, fazilet durağı, mutluluk kapısı, güzellikler yurdu... gibi kavramlar yerine; kendini, arsa, parsel, imar planı, inşaat gibi birkaç kuru kelimeyle anlatmaya başlamışsa, insanların huzuru, itibarı, zenginliği de bunlara sahipliği ile eşdeğer olmaya başlamıştır.
(...)
Tüm büyük şehirler, metropole dönüşünce asaletini yitiriyor; insanı yutan, boğan bir heyulaya, bir homongolosa benziyor. Dingin ve erdemli duruşunu yitirip; ezen, yıpratan bir binalar, betonlar, fabrikalar yığını haline geliyor. Kurt kanununun işlediği, düşenin parçalandığı, güçlünün zayıfı ezdiği her türlü belanın ve cinnetin yuvası haline gelmiş metropollerin belirgin bir özelliği var; kimse kimseyi tınmaz, takmaz, tanımaz. Sosyal yaşam burada yerini bireyselliğe bırakmıştır; yani yalnızlığa.
Gemisini kurtaran kaptan felsefesi egemendir. Hatır, gönül, saygı ve imece gibi kavramların yok olduğu, bireylerin ayıplanma korkusu taşımadığı arı kovanı şehirler, büyük şehir falan değil, bir kumkuma cehennemidir.
