Yüreğimi dikenli teller yerine hep çiçekler sardı,
Yangınları dışında, ne topu tüfeği vardı, ne de kimseye bıçakla daldı.
Yine de onmaz yaralar açtı hayat, çoktur yarası yüreğimin.
Neler gördü bu yorgun gözlerim esirlerin mahzun bakışlarında,
Takılı kaldı tel örgülerde, yoktur yarısı yüreğimin.
.