Hayvanlarda vefa var, sadakat var, merhamet var,
İhanet yok, nankörlük yok,
Hile hurda, yalan dolan, çalma çırpma yok, yok efendimiz.
Duygusuz, kalpsiz değiliz,
Biz kimseyi tutsak etmeyiz,
Biz kimseye bıçak çekmeyiz,
Hiçbir canlıyı boğmayız, boğazından kesmeyiz.
Topumuz tüfeğimiz yok, yok efendimiz.
.
Hakaret ve küfür objesi olarak diline dolayıp
Sırça Köşk, bir dönemin yasaklı kitaplarından. Okumadan önce neden yasaklı olduğunu tahmin etsek de okuduktan sonra gerçekler neden yasaklanır ki diye düşündürüyor.
Bu kadar mı sevmiyoruz gerçeğin anlatılmasını?
Bu kadar rahatsız eden ne?
Gerçekle yüzleşememek niye?
İfade etmeyince, anlatmayınca geçip gidecek mi öylece?
Sabahattin Ali,
"Çünkü bilindiği gibi dünyada hiçbir şey insan ruhu üzerinde hiçlik kadar ağır bir baskı uygulayamaz."
Satranç bir insanın hayata tutunmasını sağlayabilir ve onun hayatını kurtarabilir mi? Hayata tutunmamızı sağlayan şeyler bizi daha farklı bir felakete sürükleyebilir mi? Kurtuluş sandığımız, sıkı sıkıya tutunduğumuz şeyler bir süre
Martıları Seven Adam ‘ı uyku tutmamış, yatağında dönüp duruyordu. Çünkü onu martılardan daha mutlu eden tek bir şey vardı, o da Fransız Teğmenin Kadını Patrice’ydı ve onu düşlerken gözüne uyku girmiyordu. Hava aydınlanırken
Sevgi Soysal, hoş geldin. Seni tanıdığıma çok memnun oldum. Bu 1k bana çok şeyler kazandırdı biliyor musun? İşte onlardan biri de sensin Sevgi Soysal...
Tante Rosa'yı okurken seni merak etmemek haksızlık olurdu. Meğer ne çok çekmişsin. O kısacık ömrüne ne çileler sığdırmışsın. 40 yaşında meme kanserinden ölmek! Nasıl bir haksızlıktır!
BUNLARI BILIYOR MUYDUNUZ ?
CAHİT SITKI
Küçükken yaramazlık yaptığı için babası tarafından pencereden aşağı sarkıtılmıştır. O günden sonra ölümden korkmuş ve eserlerinde hep “ölüm” temasını işlemiştir.
NAZIM HİKMET
Nazım Hikmet’in en değişik özelliği devamlı beyaz pantolon giymesiydi. İlham geldiğinde aklındaki sözleri hemen beyaz pantolonuna not
Nereden başlasam, nasıl anlatsam?
Öncelikle kitap bir roman değil. Okumaya başlarken beklentileriniz o yönde olmasın.
"Duyguların kitab"ı desem, yeridir.
Yazar bir mektup yazmış sanki insanlığa. Bazen sevdiğine, bazen bizden birine. Bazen de kendine..
Bir kitabın her satırı mı insanın kalbinin bam teline dokunur? Alıntı paylaşmaktan kitabı okuyamaz oldum nerdeyse..
Hangi kelimesini misal çekeyim ki...
"Vasiyetimdir..
Göz yaşlarımı bir çiçekte kurutun" diyor yazar.
Ne kadar derin manası var değil mi?
Ben kitaplarla aşk yaşarım. Bilenler bilir. Her okuduğum kitapla sohpet ederim. O kadar büyülü kelimeler söyledi ki kitap bana, can kulağıyla dinledim.
"Bir yalnızlık alıp gidesim var buralardan"..
Acaba ruhumu mu okudunuz, Yazar bey?
Her okuduğum satırında ben konuşuyormuşum gibi..
Bazen bitirsem mi, bitirmesem mi diye düşünmedim değil. Ama her kitap gibi seninle de vedalaştık.. Seni asla unutmayacağım, arkadaşım.
Kitabı şiddetle tavsiye ederim. Duygularınızı bir yazarın dilinden okumak isterseniz, buyurun, size çok güzel bir fırsat. Değerlendirin!
Not: Kitabı aşıklar mutlaka okusun bence...
Siz hiç özlediniz mi birini delicesine?
Hasret nedir bilir misiniz?
Hani aniden bir şakası gelir aklınıza,
Dudağınıza minik bir gülücük konar.
Sesini hatırlarsınız, o şarkıyı dinlersiniz.
Hani o şiirinde tutsak kalmışsınızdır,
Her duyduğunuzda onu hatırlatır.
Siz bilir misiniz, çay bardağında
Onu andıran hatıraları?
Aklına her geldiğinde yangın olmak
Nasıl bir hiss bilir misiniz?
Bulut konduysa gözlerinize,
Siz bilirsiniz özlemin kokusunu....