kalemi kamera gibi kullanmak; bir çanakkale savaşı günlüğü..
18 mart 1915 deniz savaşı sonrası 25 nisan 1915te başlayan çanakkale kara savaşlarına dair yerli yabancı yazarlar, tarihçiler, araştırmacılar tarafından yazılmış birçok kitap var.
okumuş olduğum bu kitap dışarıdan bakıldığında bunlardan biri gibi görünse de aslında tam olarak böyle değil.
zira 
Kıyamet Koptuğunda adı verilen kitap çanakkale kara savaşında
Merhabalar,
Kitabın bitimine 50 sayfa kalmışken tutamadım kendimi ve hemen bir şeyler yazmam gerek diye düşündüm. Kitabın mükemmel içeriğini anlatmaya geçmeden önce bu şaheseri kimin yazdığını anlatmak istiyorum.
Kimdir bu 
Vamık Volkan yazarımız?
Vamık Volkan, 1932 Lefkoşa/Kıbrıs doğumludur. Kıbrıs İslam Lisesi'nde okudu; son sınıftayken çıkan
Kitap iki yazar tarafından yazılmışken ve ellerinde de harika bir konu varken neden bu kadar rezalet bir son? Neredeyse bütün kitaplarını okuduğum için Coho'nun kalemini elli metre öteden tanıyorum mektuplar günlükler tam olarak onun tarzı fakat bu kitapta alkolik anne ve ilgisiz ebeveyn detayına bağlı kalınsa da kadın karaktere bir başkasından çocuk yaptırmamış ve karakterlere gereksiz travmalar yaşatmamış
Bunu da ikinci yazara bağlıyorum. :) Son 100 sayfası çok alakasızdı ne okuyorum ben modundaydım. Yazarın en sevmediğim kitabı oldu kendisi. 
Colleen Hoover
Kitap hem katilin gözünden tutulan günlüklerden hem de evin hizmetlisi olan Jeanie'nin gözünden kaleme alınıyor. Kitapta sürekli cinayetler gerçekleşiyor ve bir süre sonra artık bu cinayetleri kimin işlediğini öğrenmek için çatlıyorsunuz. Kitaptaki katilin yazdığı günlükler yer yer korkutucu olabiliyordu. Jeanie'nin tuttuğu günlükler katili bulmamız için ipucu yakalamamızı sağlarken aslında bir yandan da bizi yanıltıyordu. (özellikle psikoloji kitapları alıp onlardan çıkarım sağlaması sonucu benim aklımı biraz karıştırdı doğrusu.)
Spoilerlı bölüm geliyor...
3
2
1
Ben şahsen kitabın sonunu hiç sevemedim. 160 sayfa okuyup 4 oğlan arasında gitgellerle katili tahmin etmeye çalışırken damdan düşer gibi *sözde* ölmüş olan kardeşin katil çıkması beni sinirlendirdi. Ben boşuna mı o kadar karakterler hakkında kağıt çıkardım sırf katili bulayım diye :D Bu tarz polisiyelerde olayların şansa bağlanması (ör: 
Aklından Bir Sayı Tut), kitabın çoğunda katilin olmayıp son birkaç sayfada bam diye ortaya çıkması beni kitaptan itiyor. O yüzden puanım 6.
