Bir Böcekleşme Hikâyesi- Serdar Aygün
Bir Böcekleşme Hikâyesi:
Dostoyevski’nin hemen hemen bütün romanlarında bezgin, umutsuz, korkak; tıknaz, toparlak yüzlü, hafif şapşal görünümlü, çoğu zaman sırnaşık ve az evvel okkayla içtiği votka yüzünden burnu kıpkırmızı olmuş bir “mujik”e (erkek Rus köylüsü, "herifçik") rastlarsınız. İşin garibi, fizyonomisi böyle resmedilen bu
O zaman welatê xerîbiyê'nin ne anlama geldiğini öğrendim; sürgün, kökten, ana toprağından koparılış, yabancı ve bilinmeyen bir yaşama mahkumiyet, unutuluş, sonu gelmez bir hasret ve nostalji..
Sayfa 60 - ithakiKitabı okudu
Dünyanın umrunda olmadığını anla, anla ki acıya eğilmiyorsa kendi de acı çekmediğindendir. Nasıl ki kurumuş kertenkeleye bile kendisi de kurban edilmeye götürülen İsmail acıdı ancak. Ve o kurumuşa bir damla su ihsan etti kendi pınarlarından. Hiçbir pür neşe eğilip bakmadı bir büzülüp kıvrılmışa, biraz öyle durup sonra karışmak var dünyanın tozuna, külüne toprağına. Acıyan da olmadıysa bir ve bir tanık orada oluşuna işte yok oluş, işte unutuluş, hiç yeşil yaprakların arasında gezinmemiş, hiç güneşlenmemiş gibi. Derin acı bu yüzden zor, İsmail bulmak zor. Ama İsmail bile her şeyi bittikten sonra önünden geçiyor ve bir “Eyvah,” diyor. Kendi bıçağını gördüğü için başkasına eyvah diyor. O eyvah ona bir iz, gökte bir iç çekiş bırakırsa işte o da onun sesi oluyor. Ancak bir çok büyük öbürüne eğilebiliyor, çok büyük herkesin kaçıştığı yerde nerdedir, kimdedir? Artık büyükler küçük görmek istemiyor.
“Allah vaadine ters düşmez” vaadi vaat, sahici vaat. Peki. Ama bu sahiciliği bilecek göz kimde? Gözü de veren O. Burada, dünyada yani her şey var ama her şey hayal.
Sayfa 18 - İletişim Yayınları
"Ona çok ilgi göstercekler, bir sürü insan sokaklara dökülecek, sonra da unutacaklar, hayatın kanunu böyle, zafer ve unutuluş."
Sayfa 56 - Kırmızı Kedi
"Keşke unutuluş örtüsünü dünün üzerine tutabilseydik ve ileride olacakların üzerindeki perdeyi hiç çekemeseydik! Keşke bugün asla başka bir şeye dönüşmeseydi!"
Sayfa 140
Her 'unutuluş' bir 'eksiliş' gibi gelmiyor mu size?
Unuturken eksilmiyor musunuz?
Sayfa 10 - Can Yayınları
Hayatın kanunu böyle, zafer ve unutuluş .....
Bir mavi gül bahçesi yorganım
Uyku saçlarımın meçhul şarkısı
Sonra yastığımda ilk gölgen kızlık
Ve ilk unutuluş hürriyet raksı
Yumuşaklığında köpükten öpüşlerin
Mukaddes günahlar cenneti oda
Dikişsiz beyazlığında tüllerinin
Bir ay süzülecek buluta
Ve bir mavi şarap gözlerindeki
Musiki gölgelerinde yorgun
Sen hep öylesine güzel sevdalım
Ben sana Allahsızcasına vurgun
* Ahmed Arifin Afyon'da, lisenin birinci sınıfındayken yazdığı bir şiir.
Şair, bu şiirine isim vermemiştir
