Bin yıla yayılmış bir kurgu ve güzel olan yanı bence burası.
İlk bölüm aktı (diğer kitapların aksine) kişileri tanıdım. Kudra efsane kadın, güzelllik abidesi ve koku gurusu.Alobor sıradışı karakter olması hem ilgi çekici hemde sempati uyandırıyor. Ve ölüme karşı koyulan o ilk ve belki en büyük adım.
Sonra akış hızı düşmeye başlıyor uzun cümleler, betimlemelerin sıkıcılığı hiç bir anlam yükleyemediğiniz benzetmeler. Kitap belki zamanın ötesinde fakat kadına bakış açısı vasat. Beni en çok içinde benzerlik olmayan benzetmeler yordu sanırım. Aslında yazar zoru başarmıştı. Farklı yüzyılları birbirine bağlarken çok uzatmadan karmaşık hale getirmeden yapmıştı bunu. Bunların yanı sıra Pan var evet Pan’a yeterince üzüldük. Ve pancar pancar pancar…
İnsanın doğayla olan ilişkisi mükemmelken nasıl bu kadar yozlaştı? O kadar çok konuya değiniyor ki ölümsüzlük adına her şey, düşünce gücü, kuantum, cesaret, kadın erkek ilişkileri, ülkeler, mitolojiler, dinler, arkadaşlık, çaba, ünlü felsefe düşünürleri, tarihi olaylar, doğu, batı, aşk, şehvet, cinsellik, uyum, zıtlık… ve daha fazlası
Koku nerdeyse kutsallaştırılmış. İki ana tema koku ve ölümsüzlük. Abartıldığı kadar mutlu etmedi sayfalar ilerledikçe sıktı (diğer kitapların aksine) , dilini sevmediğim bir kitap oldu.
Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği ‘ni okuduğum zaman Kundera ile hiçbir zaman anlaşamayacağımızı düşünmüştüm. Öyle ya, Kafka ile de aynı çizgide
