Ben kim miyim!
Bugün radyoterapimin yirmi beşinci, kemoterapimin ise beşinci günü. Bir kaç ay önce boğulurcasına öksürük nöbetleri sonrasında gittiğim dahiliye uzmanı, onkoloji servisine yönlendirdiği zaman anlamıştım bir şeylerin ters gittiğini.
"Akciğer kanserisiniz" dedi doktorum. Üzüldüm, "tahliller, tetkiklerde başka organlara yayılmamış,
Keşke bazı konularda hep çocuk kalsaydık. (Bana sorarsanız ben hiç büyümek istemezdim ya neyse...) Bazı düşünceleri hiç görmemiş, bilmemiş olsaydık...
Irkçılık gibi! Savaş gibi! Acımasızlık gibi! Ama sanırım biz insanlar var olduğumuz sürece bu mümkün değil. Bazı zihniyetlerin tabusu hiçbir zaman yıkılamayacak gibi.
Çizgili Pijamalı Çocuk tel örgülerin iki tarafındaki dostluktan başlayan bir kitap. Savaşa, ırkçılığa çocukların gözünden baktıran bir kitap. Kitabın içeriğini çok anlatmak istemiyorum çünkü istiyorum ki siz okuyup bu güzel kitabın her saniyesini yaşayın, hissedin. Ama değinmek istediğim bir nokta var ki bu kitap bir çocuk kitabı değil. Sadece olaylara çocukların gözünden ve farklı bir pencereyle bakabilmenizi sağlayan bir kitap.
Bu kitaba dair söylenecek pek bir şey yok. Okunup hissedilmesi gereken kitaplardan... Biz büyüklerin hastalıklı dünyasına bir de çocukların gözünden bakın derim...
•Irkçılık ideolojik bir düşünce değil, aksine psikolojik bir hastalıktır.
Malcolm X
Bazı yanlarınız hiç büyümesin hep çocuk saflığıyla kalsın. Kitap dolu günleriniz peşinizi bırakmasın...
Sanırım birazda büyüklerin sözünü dinlemek gerekiyor.
Demişler ya; umma ki küsmeyesin. 🌿