Mustafa bey anlatıyor:
" Kitap sevgisi diye bir sevgi vardır sanırım. Ana sevgisi, kardeş sevgisi, yâr sevgisi gibi bir sevgi. Bu sevgi insanın içinde doğuştan mıdır, yoksa sonradan mı uyanır bunu bilmiyorum. Daha doğrusu ben şöyle inanıyorum: Kitap sevgisi de bütün öbür sevgiler gibi doğuştan vardır ama uyuyordur. Onun zamanı gelince uyandırılması gerekir. Kitap sevgisinin bende nasıl uyandığını düşünüp bu kanıya varıyorum."
Sayfa 42Kitabı okuyor
... yâr olmak, yâre sadece bedenini sunmak mıdır?
Sevgilinin kendine özgü bir kokusu vardır ya hani! Hiç unutulmayan ve başka bir kokuyla karıştırılmayan bir koku! Bazen bir saç telinden, bazen bizzat sevgili elinden gelip gönülleri sarhoş eder hani! Yalnızca burna değil, kalbe de giren bir kokudur ya o! (syf. 252)
Sayfa 252Kitabı okudu
Bâki
"Can lâ'lin eyler ârzû yâr içmek ister kânımı
yâ rab ne vâdidir bu kim can teşne canan
teşnedir."
Ah, kim giderse gitsin, ne hükmü var
O ki aldatır beni zaman, yâr benden gider
..
Sayfa 128Kitabı okudu
Canım İstanbul
Ruhumu eritip de kalıpta dondurmuşlar;
Onu İstanbul diye toprağa kondurmuşlar.
İçimde tüten bir şey; hava, renk, eda, iklim;
O benim, zaman, mekan aşıp geçmiş sevgilim.
Çiçeği altın yaldız, suyu telli pulludur;
Ay ve güneş ezelden iki İstanbulludur.
Korktuğumla yâr oldum
Ayruk düşünmez korkmazam
Bir zerrece kayurmazam
Ben şimdi kimden korkayım
Korktuğum ile yar oldum
Sayfa 166Kitabı okuyor
"Yâr" dediğin önce Yaradan'a yâr olmalı ki, yârin cemâline baktığında sana Hakk'ı hatırlatıp, yüreğine huzur katmalıydı!"
Sayfa 160Kitabı okuyor
Beklememek, beter beklemeden
Geldi yolunu gözlediğim yâr.
Al bu başı sen artık ey rüzgâr
Ve sus artık, sus artık ey beden!
Eyvah! Ne yer, ne yar kaldı,
Gönlüm dolu ah ve inleme kaldı.
Şimdi buradaydı gitti elden,
Gitti ebede gelip ezelden.
Ben gittim, o toz toprak içinde kaldı,
Bir köşede darmadağınık kaldı;
Geriye o gönül arkadaşından, eyvah!
Beyrut’ta bir mezar kaldı.
Sayfa 37Kitabı okudu
Mevlana
"Allah der ki: "Onsuz yaşayamam" deme, seni onsuz da yaşatırım.
Ve mevsim geçer, gölge veren ağaçların dalları kurur, sabır taşar,
Canından saydığın yâr bile bir gün el olur, aklın şaşar,
Dostun düşmana dönüşür, düşman kalkar dost olur, öyle garip bir dünya
Olmaz dediğin ne varsa hepsi olur.
"Düşmem" dersin düşersin, "Şaşmam" dersin şaşarsın,
En garibi de budur ya "Öldüm" der, yine de yaşarsın."
Yar yüzüne bin yıl baksam az gelir.
Sen baharın yâr gününde açan gül
Ben baharın her gününde ıssızım
Sen baharın yâr gününde açan gül
Ben baharın her gününde kırılgan
“Marifet değildir yâr için ölmek. Gayem, uğruna ölecek aşk bulmak.”
