Evet, içim yanıyor ve yaşamak inanılmaz zor geliyor ama hâlâ vaktim varken neden yaşayan ölü olayım ?
Sayfa 128Kitabı okuyor
Bunlar da gerçekten ölmüş olanlar. Artık hiç kimse mezarlarina gelmiyor çünkü yaşayan hiç kimse onları tanımıyor. Onlar ölü olmanın ne demek olduğunu iyi biliyor.
Nefsin esaretinden kurtulamayan insan, yaşayan ölü gibidir. Dünyaya niçin geldiğini, nereye gideceğini bilemez. İki günlük ömründe sermaye toplayamadan gider.
Sayfa 15 - Hakikat YayıncılıkKitabı okudu
E,ölenler için baş aşağı dikilmiş gökdelenler yapılsa nasıl olurdu? Yaşayanlar için yapılan yukarı dikilmiş gökdelenlerin altına konabilirdi. İnsanlsrı yüz kat aşağı gömerdiniz ve bütün ölü dünya,yaşayan dünyanın altında durabilirdi.
Sayfa 18Kitabı okudu
Fakat ben ki hesapsız bir insan kalabalığı arasında olmama rağmen yalnız ve kimsesizdim. Çünkü gövdesi menfaat ve kanatlarından biri yalan, biri riyâ olan dostluk kuşuna yem olmak istemiyordum. Dünyânın timsâli olan bu kuş, etrafımda döndükçe ondan dehşet ve ikrahla kaçıyordum.
Sunuş (Nil Gün)
Bir Zen ustasının cenaze töreninde tabutun ardından binlerce mürit yaşlı gözlerle yürüyormuş. Bir başka Zen ustası, bu manzaraya bakarak şöyle demiş: "Bir canlı ölünün ardından ne kadar da çok yaşayan ölü gidiyor".
Aşk kalbe dâhil oldu mu orada yerleşmiş olan riyâ, kötü ahlâk, fesat ve tuğyan gibi menzili ifsat eden her şeyi harap ve şeytan misillû her ne varsa zelil ve esir eder.
Uzlet: Nefisten kalbe hicret, ruhtan sırra ve sırdan da Mevlâ'ya yetmektir.
Şu dünyada yaşayan, başka insanlarla bir araya gelip konuşan, görüşen herkes, başkalarının göremediği bir şeyleri görmüş, başkalarının bilmediği bir şeyleri öğrenmiş olabilir.
Sayfa 2Kitabı okuyor
Ey gönlümün bedeni et ve kalıp
Ey ölümüne ölmeden acınan
Hani günler vardı hayale dalıp
Senelerce sonrasına ağlanan
İşte gerçek oldu yaşayan ölü
Keşke görmeseydim vefâsız gibi
İnadına suskun saklayan dünü
-"Bir işin kalmadı gitsene hadi!"
Neye tutunsam iğreti tutamak
Dünya izafî ölüm muhakkak
Giderken göründü zamanın dibi
Alemde kârım yalnız ağlamak
Sayfa 95Kitabı okudu
Ne garip, öleceğini bilip de hiç ölmeyecekmiş gibi yaşayan tek varlık da biziz!
Aşk ağır bir taş ya da ölü bir beden midir ki,sürekli olduğu yerde kalsın?
Aşkın yaşayan bir şey olduğunu bilmiyor muydu?
Ona sahip çıkılmazsa,korunmazsa sevilmezse ,öleceğini bilmiyor muydu?
Bir çiçek;
Susuz, topraksız ve güneşsiz yaşayabilir mi?
Mehmed Uzun
Yitik Bir Aşkın Gölgesinde
“ Şimdi kız kardeşimin düğününe gitmem gerekiyor. Ben neden böyle muallakta yaşayan ve korkunç sorumluluklar taşıyan bir insanım ?
Mesela neden odandaki olu dolap değilim ki ?
Koltuğunda oturduğunda veya çalışma masanda ya da yattığında ya da uyuduğunğunda seni seyreden o dolap ( huzurla uyu ) ?
Neden mi değilim?
Son günlerde yaşadıklarını görseydim ya da Viyana’dan gitmek zorunda olsan , Mahvolurdum . “
Sayfa 91Kitabı okudu
“Hayatımda bütün hata işlesem,sevâbım sensin.
Bu harap ömrümden maksut sen,yalnız sensin.
Ben bu âlemden gideceğim zaman,dünyâda ne yaptın,ne iyilikler işledin diye sorarlarsa,ne diyeceğimi biliyorum:Cevâbım sen,yalnız sensin!”