Savaş
Bir gece, sarayda bir şenlik yapıldı. Bir adam geldi, hükümdarın önünde yerlere kapandı. Bütün davetliler ona baktılar; gözlerinden birinin yuvasından çıkmış olduğunu, göz çukurunun kanadığını gördüler. Hükümdar meraklandı: “Ne oldu size?” Adam cevap verdi: “Ey hükümdar, ben meslekten hırsızım, o gece, mehtap da olmadığından, sarrafın kasasını çalmak istedim. Pencereden sıçrayıp girdiğimde, yanılmışım, bir dokumacının dükkanında buldum kendimi; karanlıkta, şiddetle dokuma tezgahına çarptım ve böylece gözümü kaybettim. İşte buradayım, Ey Hükümdar, adalet istiyorum.”
Hükümdar dokumacıyı çağırttı ve gözlerinden birinin çıkarılması gerektiğine karar verdi.
“Ey Hükümdar,” dedi dokumacı, “buyruğunuz adalete uygundur. Gözümün çıkarılması normal…
Ama, ne yazık ki, dokuduğum kumaşın iki yanını da görebilmem için iki göz gerekli bana! Fakat benim bir komşum var, kundura tamircisi, iki gözü var, ama işini yapması için tek göz yeter ona.”
Hükümdar kunduracıyı arattırdı. Adam geldi. Bir gözü çıkarıldı.
Adalet yerini bulmuş oldu.
Sayfa 15Kitabı okuyor
Biz ne garip adamlarız! Ahlaki çöküntümüzü ve manevi düşüşümüzü görebildiğimiz zaman, kendimizi düşüşten kurtarmak için azim ve gayret gösterecek yerde, miskinler gibi boynumuzu bükerek işi Mehdi’nin gelmesine bırakırız. Galiba ufacık bir genelleme ile Mehdi fikrini manevi alandan sosyal alana da taşıyarak bir “Siyasi Mehdi”, bir “İktisadi Mehdi”, bir “Sosyal Mehdi” bekliyoruz. Çoğumuzun millî ve vatani görevleri hakkıyla kendine mal etmediğine bakılırsa başka türlü bir sonuca varmak imkânı kalmıyor. Evet... bekliyoruz ki; bir siyasi Mehdi gelerek, bir üfürükle iç ve dış siyasetimizi düzenlesin, memurları meleklere gıpta ettirecek derecede ve Eflatun’lara taş çıkartacak şekilde bir çalışmaya sevk etsin. Bir iktisadi Mehdi gelsin de bize gizli hazinelerden milyarlar getirsin. Bir sosyal Mehdi çıksın da bizi şu hâlimizden daha mükemmel bir hâle soksun. Kısacası; öyle istiyoruz ki bizce hiçbir emek ve zahmet çekilmeksizin her şey kendi kendine yapılsın,olsun bitsin. Bu kafada gidersek yazık bize!
Sayfa 20Kitabı okuyor
Çok kere, mazide, aklımızın bize yar olmamış olduğunu, fırsat ve zaman geçtikten sonra fark ederiz. Çok kere de kendi kendimize etmiş olduğumuzu bize hiçbir düşmanın yapamayacağını görürüz. Ömrümüzün yarısı böyle, diğer kısmında işlemiş olduğumuz hataları tamir ve tashih ile geçer, fakat yazık ki bütün bu tecrübelerimizden istifade etmek içinse önümüzde ikinci bir ömrümüz yoktur.
Sayfa 171 - 2023, Everest YayınlarıKitabı okudu
Yazık o dile ki
Bir harfi bile çiçek açmamış
Bugün ne yazık ki İslâm coğrafyası hüzün ve gözyaşı içindedir. Filistin topraklarının işgaliyle başlayan süreçte Müslümanlar, işkencelere, katliamlara maruz kalmışlardır. Hak ve özgürlükleri ellerinden alınmıştır. Tüm imkânları gasp edilmiştir.
Öyle tip adamlar vardır ki daha merhaba demeden tabancanı çıkarıp onları vurman gerekir. Vurman gerekir ama harcayacağın kurşuna yazık.
"Burada bir hikaye vardı; ama ne yazık ki çoktan yok olup gitmişti her şey. Yalnızca taş balta kalmıştı geriye."
Sayfa 13Kitabı yarım bıraktı
Ne yazık ki:))
Ne yazık ki, vücudun çökmesi zekanın olgunluk zamanına rastlar.
Sayfa 9 - Koloni YayınlarıKitabı okuyor
"Bir tek bu adam dostum olabilirdi.Ama ne yazık ki gezegeni çok küçük.Orada iki kişiye yer yok."
Sayfa 53
“…fakat ne yazık ki artık yaşamaya imkân bulamıyoruz. Hiçbir şey yapmaya vaktimiz kalmıyor. Geçen zamanın geçtiğini duymaya bile vaktimiz olmuyor.”
Sayfa 155 - Everest YayınlarıKitabı okuyor
,“sonunda ölüm yok ya” dediğimiz her şeyin sonu ölüm oluyor ne yazık ki!
Sayfa 20 - Dokuz YayıncılıkKitabı okuyor
Ne yazık ki, hayatta hatalarımızdan ders aldığımız zaman iş işten geçmiştir artık.
Çünkü nasıl gözleriniz görmeye, kulaklarınız duymaya yarıyorsa, insanın yüreği de zamanı algılamaya yarar. Kör biri için gökkuşağının renkleri ve sağır biri için kuş sesleri nasıl boşunaysa, yürekle algılanmayan zaman da öyle boşa gider, kaybolur.Ama ne yazık ki düzgün atmasını bildiği halde kör ve sağır olan nice yürekler vardır.
Sayfa 178Kitabı okuyor
Hepimizin hayatının bir parçası olan teknolojik cihazlar ne yazık ki faydası kadar zarar da veriyor hayatımıza. Zararın en mühim kısmıysa normalleştirdiğimiz anormal tavırlarımız ne yazık ki.
Sayfa 15 - E-KitapKitabı okuyor
NE YAZIK Kİ
Zaten yüzyılımız insanlarının hangisinde bir fobi yoktu ki! Bizim memleketimizde ise bu ruhsal hastalık kadar doğal bir şey olamazdı.
Sayfa 26Kitabı okuyor
