Duy ve katıl şarkısına bu şehrin
Sen dünyayı omuzunda taşıyan
Sen yeraltı Sen yeryüzü insanı,
Bir lokmaya bütün sabır
Bir lokmaya bütün kahır
Canlarını dişlerine takmış insanlar
Bir lokmaya.
➤Kitap okumuyoruz. Sloganik, romantik şeyleri sevip onlara bağlanıyoruz. Hikayeler ile ömür tüketiyoruz. Okumayı ve araştırmayı sevmiyoruz. Bu yüzden tuzakların farkına varamıyoruz ve bizi kolayca kuşatıp yok edebiliyorlar.
➤Müslümanlar birbiriyle uğraşmayıp bir zamanlar olduğu gibi birlik olsalardı, Batı'nın bütün kiliseleri ve Ülkeleri
Lopus Yayınevi
Geleceğin insanı, yeraltı yaşamıyla buz kesmiş, boka batmış halde rögarlardan dışarı çıkıyor; soğuk ışık onları sıçan gibi kemiriyor; gün bitmiş artık ve karanlık, kanalizasyonların serin, ferahlatıcı gölgeleri misali dört bir yana çökmekte. Fazlasıyla ısınmış bir amcığın içinden kayıveren yumuşak kamış gibi yumurtadan henüz çıkmamış olan ben, başarısız kaçışlara yelteniyorum, fakat ya yeterince cansız ve yumuşak değilim, ya da spermden arınmamışım ve yıldızlara kayıyorum çünkü henüz yemek saati değil ve üst bağırsakta peristaltik bir taşkınlık yaşanmakta, hipogastrik bölgede, göbek bağı nahiyesinde, epiizin sonrasındaki lobda.
Sayfa 55Kitabı okuyor
yeraltı insanı olmak
Zira bizler, gerçek hayatla bağını bir şekilde koparmış , yarım yamalak yaşayan insanlarız. Elimizden kitaplarımızı alsalar, şaşkınlıktan hangi yola gireceğimizi , kimi sevip kimi hor göreceğimizi bilemeyiz. Bize insan olmak, etiyle kemiğiyle canlı bir insan olmak bile zor gelir. Yokmuşuz gibi davranmayı seviyoruz. Biz aslında ölü doğmuş insanlarız.
Sayfa 163Kitabı okudu
Bir mezar taşının karşısında durmak, kitabı son sayfasından açmaya, filmin son karesini yakalamaya benziyordu. Ne olmuşsa olmuş, ne yapmışsa yapmış, işte buraya, bu mezarlığa gelmiş ve kendini gömdürmüştü. En azından kesin olan bir şey vardı bu hiç tanımadığım adamda ya da kadında. O da nefes almadan toprağın altında yıllarca durabiliyor olması, yani ölü olması. Bir fahişe ile bir rahibenin, bir cani ile bir polisin yan yana yattığı mezarlıklar bana hayattaki tek gerçek, tek yalansız manzara olarak görünürdü. Ama hoşuma gitmeyen şeyler, içinde yine karşıma çıkan o insani kurnazlığı, ikiyüzlülüğü barındıran mezar taşı yazıları, dini sembollerdi. Yine devreye insanın yarattığı o tiyatro sahnesinin plastik dekorları giriyor ve ölümü dahi kendi çıkarına göre biçimlendiriyordu. Değil Tanrı’ya, kendine bile inanmamış bir insanın başına çakılan haçlarla, yıldızlarla, oyunun devam etmesini sağlıyordu. Sevmiyordum ben, o ölüme bile iyimserlik ve inançla bakan, acıyı şarap gibi tasvir eden yazıları. Ölümün de para gibi yoktu dini. Çürüyen cesetlere bu kadar yüklenmek onları daha da parçalardı. Yeraltı canavarlarından önce o mezar taşları yemeye başlamıştı cansız bedenleri, gittiğim her mezarlıkta.
Bir Yerim Olsun Benim De
Sana söylediğim bütün sözleri topla
Bir tanım çıkar onlardan kendince
Her hecesine yüreğini koyarak…
Duyguları avuçlarında bir mahzun oyuncak
Akşamın eteklerinde sabah düşleri kuran
Bir çocuk resmine benzesin en çok
Gecikmiş ve gücenik…
O derin yalnızlığına yeraltı mağaralarının
Sularını kıyısız rüzgârlarla yıkamak isteyen
Benzesin, mevsimi olmayan bir çiçeğin
Rengini dünyaya salarkenki
O tedirgin, tutkulu çığlığına
Yerleştir ortasına beni…
Ve sonra çek çıkar bir gülüşünle
Bütün mutsuzluk resimlerinin dışına
Bir yerim olsun benim de bir dalım
Sevginin insanı güzelleştiren
O incelikli güven ülkesinde…
Edebiyat
"Edebiyat insanı " nasıl tanımlanabilir? Edebî itibara sahip kişi mi, kitabı basılmış kişi mi, yoksa yazarak geçimini sağlayan biri mi?
Sayfa 33 - Zoomkitap
Kinyas ve Kayra
Dünyada aslında iki ırk vardır. Dolandırılanlar ve tecavüz edilenler. Beyazlar dolandırılır. Onun dışındaki renklerinse ırzına geçilir, aynı beyazlar tarafından. Küçük boyutlu dolandırıcılıklar, ülkenin kadınlarından yeraltı ve yerüstü zenginliklerine kadar her şeyine sahip beyazların göz yummak zorunda kaldıkları bir durumdur. Sosyal patlamayı engelleyici bir görevi vardır. Beyaz adamın, tecavüz edilenler için uydurduğu başka bir katlanma yoludur. Geri kalmaya mahkûm ülkenin insanı, beyazdan çarptığı parayla yetinir. Sokakta uyumasının, kız kardeşini satmasının, kentin beyaz semtlerine adım atamamasının bedelidir bu. Uygarlığa köle olmanın maaşıdır. Kuzey Avrupa politikacılarının övdüğü sosyal adalettir. Ve dolayısıyla turizmi, Üçüncü Dünya ülkelerine bırakmıştır medeniyet. Irzına geçtiği halklara karşılığını verebilmek için. Böylece rahat uyurlar geceleri. Vicdanları zencilerden, Kızılderililerden, Uzakdoğululardan, Araplardan korunur böylece... Bu ufak kazıklamalar bir zırhtır, yüzyılın imparatorlarının vicdanlarına.
Arap hiçbir sakınca görmeden hiç tanımadığı, kendinden geçmiş yerde yatan bir adamı sırtlayıp en yakın hastaneye koştururken Avrupa insanı aynı adama, adını yeni öğrendiği bininci mikrobu kapmamak için bir metreden fazla yaklaşmaz bile. Çünkü Avrupalının altına yapacak kadar korkması için bir şeyin ismini bilmesi yeter.
Sayfa 28Kitabı okuyor
