Aşık olmam çok pahalıya mal olabilir, ama aşık olmamak her zaman daha pahalıya mal olur; aşık olmaktan korkanlar çoğu zaman aşksızlığın yaşama sevincini alıp götüren bir yokluk olduğunu anlarlar.
Yine gece olmuş;
Aramak yerine uyumak,
Varlık yerine yokluk,
Yanmak yerine yakmak,
Mânâ yerine madde,
Mutlu ediyor fâniyi.
Mutsuzluk,karanlık bir hücredeki ışığın yokluğundan daha şiddetli bir şekilde Tanrı’yı yok kılar. Bir tür korku hali tüm ruhu bu esnada kaplar.Bu yokluk boyunca hiçbir şeyi sevmek mümkün değildir.En berbat olanı,bu karanlıklarda tutunup sevilecek bir şey bulamayan ruhun,aşktan vazgeçişidir.Öyle ki Tanrı’nın yokluğu adeta bir kesinlik kazanır.Ardından bir gün Tanrı kendini açık edip Hz Eyüp’e gösterdiği gibi dünyanın güzelliklerini gösterecektir.Ama ruh aşkı inkıtaa uğratırsa,neredeyse cehennemden daha derin bir uçuruma düşülecektir.
Sayfa 34
“Tren Burdan Geçmiyor”sa
Yokluk, insanın gönlünde değil efendim
Parasında.
Sayfa 72Kitabı okudu
Gölgem mi şu meydanda uzanmış yatan?
Yokluk fışkırıyor tabanlarından,
Ama şiir söylüyor, yaşadığı besbelli.
Şair. Kimsenin değil cesaret edemediği, aklına bile gelmeyeni kaleme dökmeye çalışan bir yazar. Konusu zamana ve mekana mahkum olmayan bir anlatı arayışı: yokluk. Var olmakla mündemiç olanlara faniliğin hiçliğe pek yakın olduğunu göstermeye çabalıyor ve bu yolda şeyhinden yardım alıyor. Etrafındaki herkesi yazdıklarıyla mest ederken şeyhine gidip gösterdiği bu ilk yazıları yırtıp atacak duruma geliyor. Boynunu büküyor ama her şeye yeni baştan başlıyor.
Kendisi dahil.
"Bilincinde sevginin ne olduğu konusunda en ufak bir fikir bulunmayan Beyaz Diş de giderek bu değişikliği daha çok fark ediyordu. Varoluşundaki bir yokluk gibi gösteriyordu kendini ona bu duygu; aç, acı çeken, şefkat ve muhabbet hisleriyle yüklü, doldurulmak için çırpınan bir boşluk."
Sayfa 202Kitabı okudu
Dert içinde sevinci bul da yaşa;
Haksız düzende haklı ol da yaşa;
Sonu nasıl olsa yokluk dünyanın,
Varından yoğundan kurtul da yaşa.
İnsanoğlu buna çarpıntı diyor…
***
Keşke yokluk çalışmalarla hissedilmeyecek bir şey olsa… Varlık nasıl göz önünde duruyorsa yokluk da kalbinin içinde duruyor. Bazı kalpler yok olanların varlığını da yaşattıkları için içlerinde daha fazla atmak zorunda kalıyor. O kişiyi artık göremesen de onu hatırlatan bir şeylere baktığında daha çok kıpırdamaya başlıyor kalp.
***
Sayfa 92 - Küsurat yayınlarıKitabı okudu
