Hastalıklarda ya da kederlerde, belleğimizin acısız ve yoksunluksuz saatleri sonsuz derecede kıskanılmaya değer bir şey olarak, yitik bir cennet olarak, unutulmuş bir dost olarak özlediğinin bilincini iyi ve sağlıklı günlerde de korursak, şimdiki zamanın değerini daha iyi anlar ve onu daha iyi yaşarız. Ama güzel günlerimizi, onların farkında olmadan yaşarız: Ancak kötü günler geri geldiğinde, güzel günleri yeniden isteriz. Binlerce neşeli, hoş saati, asık suratla, tadını çıkarmadan geçiririz ve daha sonra, sıkıntılı zamanlarımızda, boşuna bir özlemle o günleri ararız. Bunun yerine, katlanılabilir olan her şimdiki anın ve geçip gitmesine kayıtsızca göz yumduğumuz ve üstelik bir de sabırsızca ertelediğimiz gündelik olayların bile değerini bilmeli, tam da şimdiki anı, geçmişin sahnesine geçtiği bu andan itibaren, ölümsüzlüğün ışığıyla ışıldayarak bellek tarafından korunacağını ve günün birinde, özellikle kötü bir zamanda, belleğin perdeyi araladığı sırada, en candan özlemimizin nesnesi olarak ortaya çıkacağını hiç unutmamalıyız.
Sayfa 127
Geçmiş zamanın birinde Hamo Dayı, Fırat Nehri'ni geçerek Urfa'da askerlik yapmakta olan oğlunu ziyaret etmek istemiş. O zamanlarda Fırat Nehri sadece ilkel sallarla geçiliyormuş. Hamo Dayı da hayvanlarla birlikte sala binmiş. Nehrin tam ortasında atın bir tanesi ürkmüş ve böylece sal dengesini kaybedip devrilmiş. Hamo Dayı ve salın içindeki diğer kişiler boğulmuş. Ailesi, bu olaydan habersiz günlerce Hamo Dayı'nın yolunu gözleyip durmuş. Bir gün kara haber köye ulaşmış. Ailesi bu olay üzerine ağıtlar yakmış ve Fırat Türküsü işte böyle bestelenmiş.
Sayfa 175Kitabı okudu
bir damla gözyaşı (https://www.youtube.com/watch?v=1e7Bl01ysQw)
tüm kaybolanlar
kaybolmuşlara rastlarsa
zamanın birinde
tek bir damla gözyaşım
göle düşerse
ellerimden kayıp gidince
bir uyansam uykumdan
bir damla gözyaşı var ellerimde
sonunda görürüz belki
sen de, ben de
uçsuz bucaksızız
bu yalnız şehirde
yaşam sevincin duruyor mu
hâlâ içinde?
sustun, konuşmadın
sözcükler bitince
bir uyansam uykumdan
bir damla gözyaşı var ellerimde
Sayfa 73Kitabı okudu
Popular Science Türkiye - Sayı 120 (Nisan 2022)Popular Science Türkiye Dergisi · Doğan Burda Dergi Yayıncılık · 202253 okunma
Dostoyevski, sevmeyi şöyle tanımlamış: "Sevmek, güzel birinde aşkı aramak değil, o kişide bilmediğin bir zamanın beklenmedik bir anında kendini bulmaktır."
Nasıl mutlu olunabilir Edwin? Diyorsunuz ki yaşamanın koşulu çalışmak, amacı bilgelik ve ödülü mutluluktur. Bu uçsuz bucaksız denizde mutluluk adasına ulaşmak ve Altın Post'u ele geçirebilmek için binlerce, yüz binlerce gemi yelken açıp enginlere doğru uçup gidiyor. Söyle bana bilge adam, acaba kaç kişi aradığını bulmuştur? Ben karşımda
Sayfa 66 - 67-68-69 Can KlasikKitabı okudu
ay’
"Sessiz arkadaşlığı ayın eşlik ediyor sana,
dalgın gözlerinin bugün toza dönüşmüş
bir bahçe ya da avluda onu son kez çözümlediği
-zamanın derinliğinde yitip gitmiş- o akşam
ya da geceden bu yana. Son kez mi?
Biliyorum, biri çıkıp şöyle diyebilir
günün birinde sana, tam da gerçeği söyleyerek:
Parlak ayı görmeyeceksin artık, tükettin
yazgının sana bağışladığı fırsatların toplamını.
Tüm pencerelerini açsan da dünyanın, boşuna.
çok geç artık. Onu bulamayacaksın bir daha.
Yaşamımız boyunca keşfeder ve unuturuz
o alışılmış güzelliğini gecenin. Biliriz,
göktedir hep ay. Oysa iyi bakmak gerekir ona.
Kim bilir, belki de sonuncusudur!”
Jorge Luis Borges
# Gökkuşağı
Zamanın birinde gezmeyi seven, hatta gezmediği şehir kalmayan bir adam varmış. Gezer gezer dururmuş ve gezdiği yerlerde evlenecek bir kadın ararmış. 70 yaşlarına geldiğinde yine bir şehir gezerken, yerlilerden biriyle konuşurken ona sormuşlar: "Ömrün gezmekle geçti, mükemmel bir kadın arayıp durdun. Peki, hiç o kadını bulamadın mı? Ne kadar daha aramaya devam edeceksin?" Adam derin bir düşünceye daldıktan sonra: "Evet, aslında bir keresinde bulmuştum," demiş. "Peki, ne oldu sonra, neden evlenmedin?" demişler. "Maalesef evlenemedim, o da mükemmel bir erkek arıyordu." diye yanıtlamış.
"Ama insanlığın gelecekteki kaderini kim bilebilir ki? İnsanlar, şimdiye dek sık sık hayvanlardan da aşağı düzeye düştüler ve zaman zaman da Tanrı mertebesine yükseldiler… Belki de maneviyatın soyluları, aşk tanrısının rahipleri, aşkın şövalyeleri, aşk şairleri, günün birinde yeniden bu dünyaya gelirler ve tertemiz yürekleriyle aşka ibadet ederler..."
Sayfa 45Kitabı okudu
Sevmek, güzel birinde aşkı aramak değil, o kişide bilmediğin bir zamanın beklenmedik bir anında, kendini bulmaktır
Dostoyevski
Merhaba kitap severler; @dorlionyayinlari 'ndan çıkan 
Emircan Sapankaya 'nın kaleme aldığı #Abdalileaşığınsohbeti isimli kitabı okudum.
Biz bu kitabı @kitapseveranne2020 öncülüğünde okuduk.
Her sayfası dolu dolu olduğunu ve hiç tekrara düşmemesi beni oldukça şaşırttı...
Abdal ile Aşığın sohbetinde, Türk Tasavvufun yanı sıra maneviyatı ön planda bulunan doğa,çevre,kadın-erkek,müzik ve gönül kapısını aşk ile aralayarak ruhunuzu dinlendiricek...
Her sayfasında arayışa tanık olucaksınız...Benim bütün yorgunluğumu aldı götürdü...
Yazarın,2 kitabı olduğunu ve başarılı bulduğumu belirtmek isterim.Bu tarz tasavvuf sevenler için okuyun okutun derim...Emircan Sapankaya kaleminiz daim olsun okuyucusu bol olsun...
Aşağıya kitapdan bir bölümle son veriyorum.
"Abdal:İyileştin mi?
Aşık:İyileştim!
Mısır koçanlarını üzerine serdim.
Tutsaklığımı kabul ettim,
Türküler yazdım özgürlüğe,
Bir ömrü böyle tükettim."
****************************
"Abdal:
Zamanın birinde
Kadın üzdü adamı,
Af diledi!
Adam affetmedi!
Kadın gitti,
Adam bekledi,
Kadın gelmedi..."
