Öztürk'e göre Hayrat Satış Defteri incelendiğinde 1926 ile 1950 arasında 494 cami arsası, 722 mescit arsası, 598 cami ve 995 mescidin satıldığı görülmektedir. Hayrat satışının en az olduğu şehir 1 mescit ile Yozgat, en fazla olduğu şehir ise 386 eserle İstanbul'dur.
Sayfa 226 - Sinan MeydanKitabı okudu
Rainer Maria Rilke (1875- 1926), yaşamının büyük bölümünde gönüllü bir göçebe olarak yaşadı. Stefan Zweig’ın deyişiyle, “Onun ne adresi ve aslında ne de bir vatanı vardı..
ewê lazim be!!
Pirtukên wî yên ku heyya 1923 ya hatine weşandin evin;
( Bi giranî li ser mijarên civakî û çareseriya van mijar û pirsgirêkan rewestîyaye)
1899 Kizil icaz
1908-1909 Reçetetül Awam
1909 Diwani Harbi Örfi
1911 Reçetetül Ulema veya Saykalül islam
1911 Hutbeî şamîye
Demokrat Parti döneminde paralara Atatürk resmi basılmıştır
Bir başka önemli tartışma, Atatürk'ün vefatının ardından paraların üstündeki Atatürk resminin yerini İnönü resminin almasıdır. Bu, aslında, 30.12.1925'te kabul edilen Türk parasına ilişkin kanunun ikinci maddesine dayanarak 16.03.1926 tarihinde Bakanlar Kurulu'nun aldığı Türk parasının üstünde Cumhurbaşkanı'nın resminin yer almasını öngören bir karara dayanıyordu; dolayısıyla tamamen yasaya uygundu. İnönü, yasayı uygulamış ve daha sonra yapılacağı gibi Atatürk için bir istisna uygulayarak paraların üstüne onun resmini koymaya devam etmemiştir. Bu, günümüze kadar gelen bir eleştiri konusu olmuştur. İnönü'nün tercihini bu yönde kullanması, yukarıda belirtilen amaçlarla tamamen uyumludur ve bu çerçevede ele alınması gerekmektedir.
Sayfa 111 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
Moskova yönetimi, Türk dünyâsında ortak alfabe kullanılmasını kendisi için tehlikeli gördü. 1926 yılında bütün Türk cumhuriyetlerinde Arap alfabesinden Lâtin alfabesine geçilmesini emretti.
[...]Stalin bu defa ve 1930 yılında güya merkezle taşra arasındaki iletişimi kolaylaştırmak maksadıyla Türk cumhuriyetlerinin Kiril alfabesi kullanılmasını emretti ve her Türk cumhuriyeti için farklı alfabeler ve farklı imlâ kaideleri oluşturuldu.
Aynı kelime bir Türk cumhuriyetinde olumlu mânâ ve üstün insânî vasıf ifâde ederken diğerinde tam tersi yapıldı. Maksat, Türk cumhuriyetleri arasındaki iletişimi ve yakınlaşmayı baltalamaktı.
Sayfa 242 - Yakın Plan YayınlarıKitabı okudu
21 Mart 1926'da Hakimiyeti Milliye'de verdiği röportajında anlatıyordu:
"...Benim çocukluğumdan beri bir tabiatım vardır.Oturduğum evde ne ana, ne kız kardeş ne de ahbap ile beraber bulunmaktan hoşlanmazdım.
Yalnız ve müstakil bulunmayı çocukluğumdan çıktığım zamandan itibaren daima tercih etmiş ve sürekli olarak öyle yaşamışımdır.Tuhaf bir halim daha var ne ana-babam çok erken ölmüş-ne kardeş ne de en yakın akrabanın kendi zihniyet ve telakkilerine göre bana şu veya bu tavsiye ve nasihatte bulunmasına tahammül yoktu."
Sayfa 133Kitabı okudu
Atatürk 2 Şubat 1923 tarihli konuşmasında, Türkiye'deki milliyetlerden birinin ''diğeri üzerinde milliyetini yok edecek bir davada bulunmasına gerek bulunmadığını'' belirtmiştir. Bu çok değerli duruşun unutulduğu dönemler yaşanmıştır. Ancak Türkiye uzun tecrübelerden sonra bu noktaya gelmiştir.
Kurtuluş Savaşından sonraki siyasetleri, Şeyh Sait ve Musul'un vatan toprağı dışında kalması belirledi. 1926'dan sonra yöneticiler, Kürt unsurunun varlığını kabul eden söylemi bıraktılar. Kürtleri Türk milleti içinde kaynaştırma siyaseti izlediler. Bu amaçla 1935 yılından sonra toprak reformu tasarıları hazırlandı ve 1937 yılında Anayasa değiştirilerek köylüye dağıtılacak toprakların düşük tazminatla akmulaştırılmasının yasal koşulları hazırlandı. Ancak Dünya Savaşı geldi ve 1945'ten sonra Türkiye adım adım ABD denetimine girdi. Toprak ağalığı, büyük koruyucusuna kavuştu. Emperyalist sistem içinde Kürt sorununun çözümü çözümü imkansızdı. 1950 sonrasında ise derinleşti. Kars ve Diyarbakır gibi doğu illeri, Kemalist Devrim döneminde sanayi illeri sıralamasının önlerindeyken en arkalara düştüler.
Aynı olumsuz gidiş, eğitim ve kültür alanında, dincileşme ve tarikatlaşma olayında da görülmüştür.
Kürt sorunu, Kemalist Devrim yüzünden değil, devrim tamamlanamadığı için bugünlere kadar gelmiştir.
Sayfa 414 - Kaynak YayınlarıKitabı okudu
