Eleme, kedere,hatta sevince bir sınır tayin etmek...Bunu, yalnız şehirlerde olur bilirdim.Meğer insan, köylerde, dağ başında ve mağara kovuklarinda da samimi olmak, içinden geldiği gibi, içinden geldiği kadar gülüp ağlamak hürriyetine sahip değilmiş.