Sonuç olarak, avazı çıktığı kadar, 'Mutluyum!' diye haykırması için bütün kıstaslar tamdı. Ama mutlu değildi. İnsanların çoğu bir parça ekmek, başını sokacak bir çatı, namuslu yaşamalarını sağlayacak bir iş için birbirlerini öldürürken, Ralf Hart bütün bunlara sahipti, ki bu da onun mutsuzluğunu koyulaştırıyordu.