Cemal Süreya
Şimdi sen kaIkıp gidiyorsun.
Git
GözIerin durur mu onIar da gidiyorIar.
GitsinIer.
Oysa ben senin gözIerinsiz edemem biIirsin
Oysa AIIah biIir bugün iyi uyanmıştık
Sevgideydi iIk açıIışı gözIerimizin sırf onaydı
Bir kuş konmuş parmakIarıma uzun uzun ötmüştü
Bir sevişmek geImiş bir daha gitmemişti
Yoktu dünIerde eveIsi günIerdeki yoksuIIuğumuz
Sanki hiç oImamıştı...
O gemi bir gün gelecek İsmail abiiiii.
“İşte, seni getirmeyen son tekne-
en son tekne de
getirmeyecek
seni.”
Sayfa 146Kitabı okudu
Diyelim ki, derin bir acım var; karşımdakinin acıının ölçüsünü tam olarak öğrenmesi olanaksızdır. Çünkü o hiç bir zaman benliğime giremez, sadece bir başkası olarak kalır.
Sayfa 314 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
Ahmet gel sarılayım accııık sana :/
Böğür böğür ağlamak istiyorum.
Nereye gideyim?
Benim yerim neresidir?
Kimlere doğru varayım?
Beni kimler anlar? Kimler derdime deva bulur? Beni bu illetten, beni bu gurbetten kim kurtarabilir? Hangi kardeş? Hangi hemşire? Hangi can yoldaşı? Hey, ana toprak, ne kadar merhametsiz, ne kadar katısın? Benim ıstırabıma ne kadar yabancısın? Ben senin üvey evlâdın mıyım? Yoksa sen mi benim üvey anamsın? Eğer, ben senin üvey evlâdın isem bu kolu kimin yolunda feda ettim?
Sayfa 86 - İletişimKitabı okudu
Merhaba,
''Dünyanın ucunda bir güI açıImış, efiI efiI esen yeIe merhaba.
KaranIığın sonu bir uIu şafak, sarp kayadan geçen yeIe merhaba..''
O acı var ya o acıııı….
Gülümsedi acı acı, gamzesini gördüm. Dünyanın en derin çukuru gibiydi, içine düştüm, kayboldum.
Bir daha da o çukurdan çıkamadım.
Sayfa 54 - DevranKitabı okudu
Umudun ete kemiğe bürünmüş haliydi ismail abi. İnsan umutlarına nasıl veda edebilir ki? İçimden "İsmail Abiiiii!" diye seslendim. Dönüp baktı, sanki beni duymuş gibiydi.
Sayfa 266Kitabı okudu
NAAT
Seccaden kumIardı…
DevirIerden, diyarIardan
GeIip gökIerde buIuşan
EzanIarın vardı.
Mescit mümin, minber mümin..
Taşardı kubbeIerden Tekbir,
DoIardı kubbeIere “amin”!
Sayfa 111 - Elips KitapKitabı okudu
