Acılarımız ne yok olurlar ne de azalırlar. Biz zamanla onların varlığını kabul ederiz. Zor olan yok saymak, inkar etmektir.
“Geçer sanacaksın, kibirlisin ya, geçmeyecek. Acılarımız geçmez çocuk. Onların bizde bıraktıklarıyla yaşamayı öğreniriz sadece, sen de öğreneceksin.”
-Günhan Kuşkanat
Sayfa 129Kitabı okuyor
"Zaman bizden çaldığı her hatırayı yüzeyi kirlenmiş yoksul ruhumuza bıraktığında, derinlere gömülü acılarımız, zengin ruhlara ilaç oluyordu."
Sayfa 296Kitabı okuyor
Farkındalık güçtür
Çekirdek dilimizin bilgilerini fark ettiğimiz zaman acılarımız en büyük dostumuz haline gelebilir.
Geçer sanacaksın, geçmeyecek. Acılarımız geçmez. Onların bizde bıraktıklarıyla yaşamayı öğreniriz sadece.
"Çünkü, acılarımız pişiriyor bizi, olgunlaştırıyor. Çektiklerimizin ölçüsünde daha dayanaklı, daha insaflı, daha duyarlı oluyoruz."
Acılarımız birinin işine yarasaydı,özveride bulunduk diye avunurduk hiç değilse !
Sayfa 276Kitabı okudu
Descartes'e göre insanlar Tanrı'nın sürekli yaratımı olmadan var olmadıkları için hazlarımız, acılarımız, duygularımız ve anılarımızın bir gerçekliği yoktur, ancak sürekli bir tür yaratımla temanın yaşayan enerjisi yüceltilebilir. O olmadan insan soğuk, kuru, renksiz ve güçsüz tamamen soyut psikolojik durumlardan oluşan anılar dışında hiçbir şeye sahip olmaz.
Unutmak kişisel acılarımız için belki yaşama gücü verir ama toplumsal acılarda unutmak,ipimizi kendi elimizle celladımıza teslim etmekten başka bir anlam taşımaz.
Sayfa 63 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
Sosyalleşmek bizi, büyük çoğunluğu ahlaki ve entelektüel açıdan kötü ve aptal ya da yanlış kişilerle ilişkiye soktuğundan, en tehlikeli, evet, yıkıcı eğilimlerden biridir. Asosyal olan bunlara ihtiyacı olmayan biridir. Kendi içinde topluma ihtiyaç duymayacağı kadar fazla şeye sahip olmak bile büyük mutluluktur, çünkü neredeyse tüm acılarımız toplumdan kaynaklanır ve her toplum, mutluluğumuzun sağlıktan sonra en önemli unsurunu oluşturan zihinsel huzuru tehlikeye sokar, bu nedenle önemli ölçüde bir yalnızlık olmadan, mutlu olunmaz.
Sayfa 182Kitabı okudu
Zaman geçecek, bizler de sonsuzca ayrılıp gideceğiz yaşamdan. Yüzlerimiz, seslerimiz, kaç kişi olduğumuz, hepsi unutulacak. Ama acılarımız, bizden sonra yaşayanlar için sevinde dönüşecek; mutluluk, dirlik, düzenlik egemen olacak dünyaya.
Bize acımanıza gerek yok. Biz gururluyuz. İsterlerse tarihi on kere baştan yazsınlar. Stalin'le ya da Stalin'siz. Geriye kalacak olan şu: Biz kazandık! Ve bizim acılarımız. Bizim çektiklerimiz. Bunlar paçavra değil, kül değil. Bizim hayatımızdır.
Sayfa 166Kitabı okudu
Acılarımız en büyük dostumuz haline gelebılır
Kendi ölümsüzlüğü içinde bizim ölümsüzmüşüz gibi yaptığımız şeyleri hiç kaale almadan asırları deviriyor. Küçük hayatlarımız, hayallerimiz, ideallerimiz, mücadelelerimiz, refahımız, sefaletimiz, acılarımız, Ölümlerimiz ne umrunda.
.
Sayfa 42 - MetisKitabı okudu
Unutmak,kişisel acılarımız için belki yaşama gücü verir ama toplumsal acılarda unutmak,ipimizi kendi elimizle cellâdımıza teslim etmekten başka bir anlam taşımaz.