Sevgili Nelli,
Işıltılı binalar ve insan kalabalığı hiç gözlerini karartmadı. Annenin o biricik öğüdü sana yol gösterdi. “… fakir ol, ömrünün sonuna kadar fakir kal, ama buralara gitme!” daha çocukken özgür olmanın ve sevmenin ayırımını sana öğreten o öğüt bana da yol göstersin…
Sevgili Nataşa,
Söz geçiremediğin o asil duygularınla, aldığın karara saygı duymaktan başka ne gelir elimden! Bir kadının anne olmadan da bir erkeği koşulsuz sevebileceğini ve bedeline razı gelip göğüsleyebileceğini anlattın bana… Günümüzde bunu anlayabilmek için ancak Dostoyevski gibi yazarlara ihtiyacımız var. Bunu duymak seni incitmesin Nataşa, bizler üstesinden yalnızlığımızla geliyoruz.
Sevgili Vanya,
Mektubumu seninle bitiriyorum… İhmenev, doğru söylüyor, “para pek çok durumda karar verme rahatlığı sağlar”, bazen bağışlamak ve sevmeye devam etmek buna bağlıdır. Hatırlasana, kitabı bitirip yayınevinden ayrıldığında para ve özgürlük, demiştin… yine de bu senin sevdiğin kadınla dost olmana, bir çocuğa merhamet etmene, bir aileyi huzura kavuşturmana engel olmadı…
Kutup yıldızım Vanya, seni tanıdığıma çok memnunum…
Sevgiler