Ahmet Temel
@atemell
Hadi ne yaşayacağımıza karar verelim…
Zamanımızın Bir Kahramanı
Lisans
1998
35 okur puanı
Nisan 2021 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
Ateş oldum, yanıp tutuştum kendi düşüncelerimden,
niye,
bu katılık
bu güvensizlik
bu nefret ?
derisini değiştirmeyen yılan,
kafasını değiştirmeyen insan,
ölmeye mahkumdur.
sadece bir aptal sürekli taşlara ya da insanlara takılır.
bazı sırlar vardır,
yalnız dostlara anlatılacak.
bazı sırlar vardır,
dostlara bile anlatılmayacak.
bazı sırlar vardır,
kendimize bile açıklanmayacak...
neyse,
doğrular ve yanlışlar yoktur sadece yorumlar vardır
beni anlamıyorlar,
ben,
bu kulaklara göre ağız değilim.
Bir sevdadır böylesine yaşamak,
Tek başına
Ölüme bir soluk kala,
Tek başına
Zindanda yatarken bile
Asla yalnız kalmamak.
Okur Takip Önerileri
Yok olmak isteğiyle kalbim attığı zaman,
Bana: Yaşa der gibi gülen senin yüzündü.
Dizlerim bir batakta yorgun yattığı zaman
Bacaklarıma kuvvet veren senin hızındı.
Yaşaran gözlerimde, güneş battığı zaman
Sıcak bir yuva gibi tüten senin dizindi. Sen aklıma gelince her şey gülümserdi.
Ağaçlar şarkı söyler, rüzgar tatlı eserdi.
İki insanın birbiriyle karşılaşması kadere, tanıştıktan sonra yan yana kalmaları ise onların gayretine bağlıdır.
Pırıl pırıl, çok tatlı bir sabah, ama ben biraz keyifsizim kimseciklerin olmadığı kırlara doğru uzaklaşmak istiyorum; çünkü, biliyorum: İnsanlar hep yaptıkları gibi bu aydınlık ışıl ışıl günü de kirletecekler.
Hayat ancak bir kere oynanan kumardır, ben onu kaybettim…
İnsanın zihni neyle meşgulse rüyasında onu görür. Hele içimiz rahat olmadı mı, gerçeğe ne kadar da uyar rüyalarımız.
Bayan Milena, evinizin karşısındaki daireler çok pahalı olmalı.
-Neden?
Çünkü manzarası sizsiniz…
Pek yaşıyorum sayılmaz.
İşte ben hep böyle garip mahzun,
Bir şey beklermişcesine yaşıyorum.
Bazen öyle günlerim oluyor ki Elâgözlüm,
Ne oldu nasıl bitti şaşıyorum.
Bazı bilmem, gün nasıl başladığında,
Kayıp kayıp gidiyor dünya bıkkın bakışlarımdan.
Yaşıyorum, yaşıyorum da bitmiyor,
Bir tutam sakız oluyor ağzımda zaman.
Hepimiz çocukluğumuzu yitirmiştik. Hepimiz büyüktük, büyük ve hüzünlü.
Yürümeye başlamış fikirleri yollarından alıkoymak mümkün değildir.
Her zaman iyiyimdir ve tek kötü yanım da budur. Çünkü her zaman iyi olmak kadar kötü bir şey yoktur.
Ölümdü o, biliyorum, beni aldatmayın
Soğuk nefesiydi yüzümde duyduğum
Öyle sessizce öldüm ki defalarca
Hiç bir zaman anlaşılmadı yokluğum
Hayatın omuzunda bir yük olduğu
Nice yalnız geceler, nice akşamlar
Tanrı biliyor ya kaç kere öldüğümü
İnandım ölüme, aşka inandığım kadar
Satır satır yaşadım yazdıklarımı
Ne saadetin ne güzel günün şairiyim
Kimse acımasın bana, istemem
Ben aşkın ve ölümün şairiyim.
