Kemalist neye karşı belirdiği çok nettir.Batılı senin topraklarına el koymaya karar veriyor. Uyguladığı evcilleştirme süreci,devşirme süreci,aynen sömürgelere uyguladığı süreç. Önce seni dinden kaydırmaya çalışıyor, sonra dilden kaydırmaya çalışıyor,yavaş yavaş zevklerini ve yaşama biçimini değiştirmeye, sen gittikçe ona uyuyorsun ve bunu ilericilik ve medeniyet zannediyor ve savunmasını yapıyorsun. Halbuki seni kültürsüzleştiriyor.
Sayfa 301Kitabı okudu
aynen öyleyim.. Bilenler bilir daaaa...
Sende öylesine içtenlik, yalınlık, tazelik, öyle sağlıklı bir humor var ki...
Bir insanı, bir doğa parçasını en belirgin çizgileriyle bir çırpıda yaratabiliyorsun sen.
Sayfa 60 - Olimpia YayınlarıKitabı okudu
Bir ara Türkiye'de niye bu kadar çok Ereğli var diye sormuştum kendi kendime. Konya Ereğli'si, Marmara Ereğli'si, Karadeniz Ereğli'si! Sonra araya araya bunların eski "İraklion”lar olduğunu anladım. Aynen Bolu gibi. Bolu, İnebolu, Tirebolu, Safranbolu kasabaları, aslında poli yani Rumca “şehir" kelimesinden geliyordu.
Sayfa 333 - DKKitabı okuyor
kulübelerinin önünde oturmuş, az ötede birbirleriyle boğuşup duran, biri siyah biri beyaz, iki kurt köpeğini izleyen, dede ile torun varmış. Köpeklerin sürekli dalaşmalarına şahit olan çocuk, o gün dedesine kulübeyi korumak için bir köpek yeterliyken neden ikinci köpeğe gereksinim duyduğunu sormuş. Şöyle cevap vermiş dedesi: "Onlar benim için iki simgedir yavrum. Biri iyiliğin, öteki kötülüğün simgesidir. Aynen bu köpekler gibi, iyilik ve kötülük de içimizde sürekli bir savaş içindedir. Onları seyrettikçe hep bunu düşünürüm. Onun için sürekli gözümün önünde tutarım onları." Çocuk devam etmiş sorgulamaya; "Onların arasında bir savaş varsa kazananı, kaybedeni de olmalı. Peki sence hangisi kazanıyor bu savaşı?” Dede şu yanıtı vermiş: "Ben, hangisini daha çok beslersem, savaşı o kazanır."
Kendinde olmayan hiçbir şeyi yaşamına çekemezsin. Bunu kabullendiğin zaman gerçek kimliğini yaşarsın ve yaşamına çekeceğin kişi de bu
özelliklere uygun olur. Ama her şeyden önemlisi,
aynen senin gibi o da kendini gizlemek zorunda olmayan biridir.
Harbi ben hep tek oynardım kaltaklar hep küslerdi
Hani evcilik oynamak için arkadaş bulamayan küçük kızlar, tek başlarına oynamak zorunda kalırlar ya evlerinin bir kenarında, ama o küçük kız öylesine inanır da evcilik oynadığına, oyuncak bardaklardan bile ikişer tane koyar ya sofraya, aynen öyle bir oyun oynamaktayım işte ben de. Bilirim elbette, bilirim aslında senin hiç olmadığını ve asla da olamayacağını
İman bütün eşya arasında hakiki bir uhuvveti, irtibatı, ittisali ve ittihat rabıtalarını tesis eder. Küfür ise bürudet gibi bütün eşyayı birbirinden ayrı gösterir ve birbirine ecnebi nazarıyla baktırır.
Bunun içindir ki mü'minin ruhunda adâvet, kin, vahşet yoktur. En büyük bir düşmanıyla bir nevi kardeşliği vardır. Kâfirin ruhunda hırs, adâvet olduğu gibi nefsini iltizam ve nefsine itimadı vardır. Bu sırra binaendir ki dünya hayatında bazen galebe kâfirlerde olur.
Ve keza kâfir, dünyada hasenatının mükâfatını filcümle görür. Mü'min ise seyyiatının cezasını görür.
Bunun için dünya kâfire cennet (yani âhirete nisbeten), mü'mine cehennemdir (yani saadet-i ebediyesine nisbeten). Yoksa dünyada dahi mü'min yüz derece ziyade mesuddur, denilmiştir.
Ve keza iman, insanı ebediyete, cennete lâyık bir cevhere kalbeder. Küfür ise ruhu, kalbi söndürür, zulmetler içinde bırakır. Çünkü iman, kabuğunun içerisindeki lübbü gösterir. Küfür ise lüb ile kabuğu tefrik etmez. Kabuğu aynen lüb bilir ve insanı cevherlik derecesinden kömür derecesine indirir.
Aynen öyle.
Sokakta oynayan çocuk bilir, pencerede kendini bekleyenin gece de orada durduğunu. dizi berelendiğinde, canı yandığında, dışarıda yapamadığında, sokaktan bıktığında, geri dönebileceği bir evin varlığını; o evin kapısının daha o çalmadan açılacağını, onu, orada sıcak ve şefkatli bir göğsün bekleyeceğini, saçlarının okşanarak uyutulacağını, her şeyin unutulup, her şeyin yeniden başlayacağını bilir.
Kendi hayatında mevsimleri görmemiş bir insan, aynen elma gibi, hep yeşil kalacaktır.
Karakarga yayıneviKitabı okudu
İyiydik işte, her daim güzeldik. Halimiz itten beter, keyfimiz paşada yok, derler ya hani; aynen öyleydik.
Sayfa 40 - Yapı Kredi Yayınları (Sonsuz Rasim Abi'ler Diyarı)Kitabı okuyor
“Ama düşündüğünü aynen söyleyemedikten sonra, dostluğun ne anlamı kalır?”
Sayfa 46 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
