İnsan öleceğini biliyor ama yine de buna inanmıyor. Ölüm er telenebilir mi?
Bir yandan, bir gün ya da bir başka gün ölmek kaçınılmaz bir şey. İnsan, ölmeye yazgılı bir varlık, bu kaçınılmaz. Diğer yandan, şu ya da bugün ya da ölmek asla zorunlu değildir. Mantıksal olarak, asla zorunlu değil, ama uzun vadede asla ölmemek de saçma olurdu. Bütün
Sayfa 19 - MonoKL Yay. 1. Baskı: Temmuz 2012Kitabı okuyor
Nilgün Marmara
Aydınlıkta köhneliği belirginleşen ve kentte ve konutta hiçbir şey neyse ben oyum. öylesine
bağsız ve yeğniyim ki bu hafifliğin şiddetinin bedelini bir gün öderim diye düşünüyorum.
sanki varoluş beni cezalandırmak ister gibi; yoğunluğundan bana düşen payını benden geri
alarak bu yoğunluğa, olur olmadık herkese ve her şeye fazlasıyla katlayarak sunuyor.
ülkem yok, cinsim yok, soyum yok, ırkım yok; ve bunlara mal ettirici biricik güç, inancım
yok. hiçlik tanrısının kayrasıyla kutsanmış ben yalnızca buna inanabilirim, ben. yere göğe
zamana denize kayalara ve kuşlara da dokunan aynı tanrı değil mi? bu kutla tanrının
yönetkenliğinde, olmayan ellerimle bir yok-tanrı'yı tutuyor ve ölçüyorum yokluğun ağırlığını.
kefe'lerinden birine onun oylumu pekâlâ sığıyor, diğerine duygular, duyumlar ve düşünceler
yığılıyor, işte yetkin eşitlik...her gün her gece bu eşitliğin bilgisiyle geçiyor. bir eskiciden
satın alınmış bu teraziyi bir gün başka bir eskiciye vereceğim, o gün, tozanlarım her bir yana
dağılıp toprağın suyun ölümsüzlüğüne eklemlenecekler ve ben özgürleşeceğim.
Bir insanı tanımadan (bilmeden) onu saymak ola- naksızdır. İlgi ve saygı eğer bilgi tarafından yönlendi- rilmezlerse kör kalırlar. Eğer ilgiyi bilgi doğurmamış- sa, boştur. Bilginin birçok katları vardır, sevginin bir görüntüsü olan bilgi, dışta kalmaz, öze işler. Bu bil-giyi ancak, kendime gösterdiğim ilgiyi, diğer insanla- rı oldukları gibi
Sayfa 36
geride bırakılmaya zorlananlar adına
sana nefretimi bile bırakmıyorum
haketmediğinden değil anlamayacaksın.
Üzüntümü, kederimi alıpta gidiyorum
geride hiçbir şey bırakmayacağım
Bir seni, o da mecbur olduğum için.
Yoksa defalarca döndüm sana
ama bu başka.. kalbindeki yerimi söküp atıyorum artık
Sana veda edecek değilim ona bile duygumuz yok..yıprandık
Ama elbet son bir veda yaşanacak aramızda
Ve tek hatırlayacağın pişmanlığın.
Sordukları zaman, bana ne iş yaptığımı, evli olup olmadığımı, kocamın ne iş yaptığını, ana babamın ne olduklarını sordukları zaman, ne gibi koşullarda yaşadığımı, yanıtlarımı nasıl memnunlukla onayladıklarını yüzlerinde okuyorum. Ve hepsine haykırmak istiyorum. Onayladığınız yanıtlar yalnız bir yüzey, benim gerçeğimle bağdaşmayan bir yüzey. Ne
Sayfa 57 - YKYKitabı okudu
Şimdilik buraya kaydedeyim (“Retro” Bir Senaryo Olarak Tarih)
Chinatown, Akbabanın Üç Günü, Barry Lyndon, 1900, Başkanın Adamları, vb. dâhil olmak üzere bütün bu tarihî filmlerdeki kusursuzluk insanı endişelendirmektedir. Bu yapıtları izlerken insanın gerçek filmlerden çok kusursuz benzerler, kombinatuvar (ya da McLuhancı anlamda mozaik) bir kültürün getirdiği olağanüstü kurgulama olanakları, muazzam foto,
Sayfa 75Kitabı okuyor
Sen sarı gülleri seversin
Sarı karanfilleri seversin
Sarı kasımpatlarını
Sarı bir dünyayı seversin
Ben sende olan bütün renkleri seviyorum
İşte farkımız bu
Yoksa, hiçbir şey önemli değil dünyada
Senden başka
Ne zulümler
Ne kavgalar
Ne günler, ne geceler hiçbiri önemli değil
Sen yaşadıkça
Ve yaşamak hiçbir zaman
Bunca güzel olmayacak
Sen yaşadıkça
Postmodernist kurguda anlam yoktur fakat yorumlar vardır. Yorumlar ise bir hakikati ifade etmemekte, hu nedenle hem aynı konuda başka yorumlara açık olmakta hem de bir yorum olan kendisini de yeni yorumlara açmaktadır. Her bir yorum, incelenenin şifrelerini sökmek yerine, ona yeni bir açılımla beraber yeni şifreler koymaktadır. Bu nedenle anlam sürekli olarak ötelenmektedir. İki aynayı karşılıklı olarak birbirine tuttuğumuzda son imgeyi bulabilmek nasıl olanaksızsa, burada da her bir yorumun, yeni yorumlara gönderme yapması ve olanak tanıması yüzünden, sonsuz yorumlama içerisinde bir anlama ulaşmak olanaksızdır. Anlamın sürekli olarak ertelenmesi ise, yorumlarla ikna edilecek kitlenin ikna edilmesini zihinsel değil, hissi bir eyleme dönüştürmektedir. Postmodern evrede hangi yorumun seçileceğine ilişkin kitlenin elinde bir araç yoktur. O yüzden hangisine inanmak isterse onu seçer. Bugün buna, yarın bir başkasına inanmak isteyebilir. Bu nedenle neye inanıldığı anlık ve uçucu bir şeydir. Bu nedenle postmodernizm "hemen şimdi, hemen burada" (right here, right now) düsturuna bağlıdır. Her şeyin sonsuz uçucu olduğu bu yeni kaotik dönemde, "burada ve şimdide" olmayanın, ifade ettiği bir şey yoktur. O yüzden her şeye yalnızca burada ve şimdide bir anlam yüklenir. Ertesi gün olduğunda aynı şeye yüklenen anlamın dönüşmesinde hiçbir beis yoktur. Kitle neye inanmak ister, neye inanmaya razı olursa, ona inanacaktır. Çelişkiler, tutarsızlıklar hiçbir önem taşımaz.
Sayfa 38 - Karakarga YayınlarıKitabı okuyor
Benim için bütün oyunlar ,romanlar,hikayeler herkesin anladığından başka bir anlam taşıyor.Bütün hayat, bütün insanlık bu kitaplarda anlatıldı, bitirildi.Yeni bir şey yaşamak ,yeni bir kitap tanımak oluyor benim için. Kitaplarla ve onların yazarlarıyla birlikte yaşıyorum.Ön sözlerde yaşıyorum.Hiçbir yazar şaşırtmıyor beni: çünkü hayatlarını sonuna kadar biliyorum .Gerçek dediğimiz dünyada ise kimin ne yapacağı belli değil.Her gün şaşırtıyorlar beni…Yazarlarımla yaşamak daha kolay!!!”
Ötenazi istiyorum
Öldüm ben. Artık hayatta mıyım değil miyim onu bile bilmiyorum.
Artık sevgi yok, gün yok, gece yok, bugün yok, yarın yok,
artık hiçbir şey yok. Yapacak
başka bir şey yok ve kimse benim için bir şey yapamaz. Duygularım da, ilgi alanım da kalmamış
gibi geliyor bana. Dünya değişti ve insanların çehreleri de değişti.
Ölmem sağlansın istiyorum. Ötenazi istiyorum. Bu şekilde yaşayamam:
Ölmemi sağlayınız.
" büyük kentin en iyi yani ne biliyor musunuz? Her şey sizi yeni, başka bir düşe götürüyor. Hiç tanımadığınız insanları düşünmeye başlıyorsunuz. Başka yerde yüz yılda göremeyecekleriniz yüz adımda önünüzde. Hiçbir şey imkânsız değil burada. Kalabalık öyle bir korunak ki gizlenmek için duvarlar gerekmiyor. yalnız değilsiniz . Ya da yalnızlardan oluşan kocaman bir örgütün üyesi de sizsiniz..."
