Benim Hikayelerim IV FİNAL
Böyle bizimkisi de ondan sebep; Her hikayenin bir sonu var yani, geldik bizim hikayenin de sonuna. Bazen gerçeklerden ne kadar korksanda onlardan ne kadar kaçmak istesen de zamanı belirsiz bir anı yüzüne tokat gibi çarpıyor bildiğin bütün gerçekleri.Umursamamak olan biteni; memleketi, dostları, öleni, düşeni yani hiç hiç umursamamak. Bakınca
Bize bir şey oldu
Bir şey oldu. Bize bir şey oldu. Başımıza bir şey geldi. Başımıza büyük ve kötü bir şey geldi. Burnumuz bile kanamasa da, en ufak sarsıntı hissetmemis olsak bile bize bir şey oldu. Hiçbir şey olmamış gibi olmamız mümkün değil. Önce bunu kabul edelim.
Çeşit çeşit seviyelerde etkilendik hepimiz. Farkında olsak da olmasak da etkilendik farklı derecelerde. Kabul edelim. Ve bilelim ki geçecek. Ama nasıl?
Bazı yöntemler var. Suyla haşır neşir olmak, nefes alıp vermek, bir kitap okumak, elinden geleni yapmak, elinden gelenin ötesinin senin sorumluluğunda olmadığını bilmek, dua ya da iyi dilek göndermek.
Ve tekrarını önlemek için önce kendinden başlamak. Unutmamak, unutturmamak, ama kendimizi de sürekli travmatize etmeden, sağlıkla adım atmak.
Çünkü her ne istiyorsak önce onun kendisi olmalıyız. Dürüstlükse önce dürüst olmalı, destek olmaksa önce güçlü sağlıklı olmalı. Hem bedenen hem ruhen.
O kadar üzüldüm ki hasta ettim kendimi ve yolda fenalaştım, sonuç olarak yardım edebileceğim birileri varsa da edemedim. Bu bana ders oldu. Önce benim iyi olmam lazımmış. Sizinle de paylaşmak istedim.
Bize bir şey oldu. Zor evet, ama geçecek. Lütfen kendinize iyi bakın. Çünkü birbirimize lazımız.. İyi ki varsınız.
. 
Elif
Bilinmeyen Yönleriyle Filozofların Çılgın ve Eksantrik Hayat Öyküleri
Üniversitede her dönem zorunlu felsefe derslerimiz vardı zaten ilgim de olduğu için keyifle geçerdi dersler ama bu kitabı bilmiyor olmak beni gerçekten üzdü ve kesinlikle büyük bir eksiklik hissettim.
Yıllar sonra bu açığı kapatmış olmak bir nebze rahatlatıyor.
Kitap 
Tayfun ‘un paylaşımlarından dikkatimi çekti -adam
Umudun bittiği yerde, “yoldayım.”
Bugün her zamankinden daha farklı, uyanmadım. Dünüm ya da bir önceki günüm nasılsa o monotonlukla çıktım yataktan. Ne bir eksik bir fazla. Yer soğuktu, çıplak ayakla daha hissedilir oluyormuş, birde beden yeni yataktan kendini çıkarınca, bütün vücuda bir titreme, bir kendini soğuğa alıştırma süreciyle boğuşuyor. Olsun, alışıyoruz sonra her şeye
