Merhaba kitap dostlarım,iyi akşamlar dilerim.Bu akşam sizlere Thomas Mann’ın Büyülü Dağ eserinden bahsetmek istiyorum..
Bazı kitaplar eğlenmek içindir, bir an önce bitse dersiniz, almanız gereken hazzı alırsınız ve kısa süre sonra unutursunuz. Böyle bir okursanız bu kitabı almamanızı tavsiye ederim. Çünkü Büyülü Dağ, büyük sabır isteyen bir kitap. Kitabı okurken zaman sizin elinizden çıkıyor ve kitabın zamanına sürükleniyorsunuz. Ritmi belirleyen kitap oluyor siz değil.
Kitap bir çırpıda okunabilecek türden değil. Çok detaylı bir çok konu hakkında uzun uzun diyaloglar var olaylar da çok yavaş ilerliyor. Zaman, hastalık, aşk, ölüm, beden, ruh, tıp, bitkiler, hümanizm, cizvitlik, masonluk, resim, müzik, savaş... Yani akla gelebilecek bir çok konuyu uzun uzun anlatmış yazar.
Dili çok çekici bir muziplikte kullanmış Thomas Mann.Bezen okuyucuya takılıyor, bazen gülümsüyorsunuz.Şahsen bu hoş takılmalardan ötürü benim sesli gülmüşlüğüm vardır.Bütün bunlardan bağımsız, hoş bir alıntı; bir çocuğun, yıldızların gökyüzünün tavanında açılmış, içlerinden sonsuzluğun ışığının sızdığı delikler olduğunu düşünmesi ona, teklik biliminin ‘kozmoz’la ilgili abuk sabuk varsayımlarından bin kez daha sempatik geliyordu.
Kesinlikle kült bir eser. İçerisinde felsefi, sanat, psikolojik ve daha bir çok öğe barındıran; bir insanın kendini bulması ve bu yoldaki gelişimini, değişimini anlatan bir eser. Ama okunması için çoğu kişi 'doğru zaman'ı beklemeli diye düşünüyorum.
Reinhold Niebuhr'un bu güzel sözü, kitapta anlatılan fikirleri öyle güzel özetliyor ki, incelemenin başına bu alıntıyı koyarak başlamak istedim.
Eser de dikkatimi çeken ilk şey;
