"başımı öne eğme benim
mazlum yerine koyma
allı pullu düşlerim vardı oysa
bir hayat böyle tersine dönmez
bir yiğit böyle harcanmaz
dağlara taşlara bağırasım geliyor
İçim yanıyor içim
bildiğin gibi değil..."
Batıdaki laiklik uygulaması Türkiye'dekinden oldukça farklıdır. Hatta kavram, amaç ve yöntem olarak hiç bir benzerliği yoktur. Laiklik uygulaması batıda toplumun hakkı, temel hak ve hürriyetleri anlamında sivil bir kurumdur. Türkiye'de ise devlete ait bir baskı aracı, devletin varlık sorunudur!
Murat Belge'nin dediği gibi "Laiklik, Türkiye'de uygulandığı biçimi ile İslamcı kesim üzerinde bir baskı kurmanın ilkesidir."
Sayfa 15
doğrusu, dünyada benim bu ben’im kadar, bu yaşıyor olduğum, başkaları gibi ve başkalarından ayrı biri olduğum, Siddhartha olduğum bilmecesi kadar kafamı başka hiçbir şey kurcalamadı. ve dünyada kendim kadar, Siddhartha kadar az bildiğim başka hiçbir şey yok!
Sayfa 47Kitabı okuyor
Katre-i Matem
Kağıt kesiği gibi belli belirsiz bir sızı bir acı
Yorgun, argın ve sensiz geçen günler,
Nasıl hissedeceğimi bilemediğim günlerden
Yazıyorum... Noktası virgülüne kavuşuyor,
Benim sana kavuşamadığım günlere kırgınım,
Kafamı kaldırıp bakıyorum evimizin damından
Bir deniz ve birkaç gemi,
İskelenin ışıklarına seyre dalıyorum,
Gelip giden gemiler ıssızlaştırıyor beni,
Gözüme bir sis iniyor ve buğusundan bakıyorum sensizliğe,
Hüzn-ü hecem ve bir katre-i matem
Hem-dem olduğumda ve yalnızlığımla başbaşa kaldığımda,
Hissetsem ya kalbimde senin varlığını,
Geçtiğim sokaklarda bilsem ya yakınlarda bir yerlerde olduğunu,
Anlasam ya seninde beni böyle beklediğini,
Noktam virgülüne kavuşuyor ama,
Akrep yelkovandan çok uzak geliyor bana,
Ve bazen... Zorlanıyorum yokluğuna.
Gözlerim Gözlerinde
Hep böyle çocuksu mu bakar senin gözlerin?
Hep böyle içinde uzak bir işik mi yanar?
Bakişlarinda beni dinlendiren bir şey var;
Kiyisindaymiş gibi en sakin denizlerin...
Bir yelkenliyim şimdi ben senin limaninda
Firtinalardan geldim sende dinleniyorum.
Bu huzur, bu sessizlik hiç bitmesin diyorum;
En eşsiz dakikalar sürsün senin yaninda...
Hiç yumma gözlerini, işigin eksilmesin,
Gündüzüm aydinligim, ipek böcegim benim!
Güz bahçemde açilmiş o son çiçegim benim!
Yorgun kalbim seninle elem nedir bilmesin;
Ayirma gözlerimden çocuksu gözlerini,
O sakin o yalansiz, o kuytu gözlerini.
Ümit Yaşar Oğuzcan
kulübelerinin önünde oturmuş, az ötede birbirleriyle boğuşup duran, biri siyah biri beyaz, iki kurt köpeğini izleyen, dede ile torun varmış. Köpeklerin sürekli dalaşmalarına şahit olan çocuk, o gün dedesine kulübeyi korumak için bir köpek yeterliyken neden ikinci köpeğe gereksinim duyduğunu sormuş. Şöyle cevap vermiş dedesi: "Onlar benim için iki simgedir yavrum. Biri iyiliğin, öteki kötülüğün simgesidir. Aynen bu köpekler gibi, iyilik ve kötülük de içimizde sürekli bir savaş içindedir. Onları seyrettikçe hep bunu düşünürüm. Onun için sürekli gözümün önünde tutarım onları." Çocuk devam etmiş sorgulamaya; "Onların arasında bir savaş varsa kazananı, kaybedeni de olmalı. Peki sence hangisi kazanıyor bu savaşı?” Dede şu yanıtı vermiş: "Ben, hangisini daha çok beslersem, savaşı o kazanır."
Yerli Omaho'lar "yerlilerin çiçek toplamamasını", yani zevk için çiçek koparmamasını Beyazlarla kendileri arasındaki en büyük farklardan biri olarak görürler; onlar için, "bitkilerin yalnızca gizli ustalarınca bilinen kutsal kullanımları vardır." Herkesin diş ve kulak ağrılarına ya da romatizmaya karşı buhar banyosunda kullandığı sabunotu ("soapweed") bile kutsal bir kökmüş gibi toplanırdı:
" ... kökten açılan deliğe bir tutam tütün, kimi zaman da bir bıçak ya da para konulur ve toplayıcı kısa bir dua okurdu: bana verdiğini aldım, sana da bunu bırakıyorum. Dileğim, ömrümün uzun olması, benim ve yakınlarımın başına hiçbir dert gelmemesidir."
Bir gün baksam ki gelmişsin..
Bir gün baksam ki gelmişsin..
Bir güvercin gibi yorgun uzaklardan yar.
Gözlerinde bir bitmez, bir tükenmez güzellik
Saçlarında ilkbahar..
Bir gün baksam ki gelmişsin...
Gülüşünde taze serin bir rüzgar
Ellerin yine eskisi kadar güzel
Çiçek açmış dokunduğun bütün kapılar...
Bir gün baksam ki gelmişsin...
Hasretin içimde sonsuzluk kadar.
Şaşırmış kalmışım birdenbire çaresiz.
Dökülmüş yüreğime gökyüzünden yıldızlar.
Bir gün baksam ki gelmişsin..
Ne yüzünde bir gölge, ne dilinde sitem var.
Tozlu pabuçlarını gözlerime sürmüşüm
Benim olmuş dünyalar...
Suzan, abimi seven kadınlar arasında benim tek sevdiğimdi. Şimdi abimin sapladığı bıçağı sırtında gezdiren kadın olmuş. Her aşkın başında ve sonunda defter tutuyormuş. Dağ gibi yığıldıkça defterler, geçmiş geri gelmiyor.
Sızı duruyor durduğu yerde.
Sayfa 19 - CanKitabı okuyor
276 syf.
8/10 puan verdi
Aşkı, mutluluğu, her şeyi bu kitapta derinlemesine hissettim. Sevgiyi binbir güzelliğe benzetip, o güzellikleri tüm canlılığıyla iliklerime aktardı.
Şiirler ve mektuplarla iki kısımdan oluşan kitabımız, sizin içinizde uçuşup dile gelmeyen kelimeleri bir bir sayfalara dökmüş. Ben sustum kitap konuştu, dinlendim dinledim...
Şiirleri ayrı hava, mektupları apayrı bir havaydı. Beni içine çekip hızlı bir akarsu gibi açığa vurdurdu.
Kitabı bir bütün olarak özetlemem gerekirse, en güzel şiirinin son iki mısrası gibiydi diyebilirim.
Aşka Dair Nesirler
Ümit Yaşar Oğuzcan
Bana bakan insanlar sorunlarımın uzun listesini yaptıktan sonra, belki oldukça güzel gülümseyişimi ve gamzelerimi fark edebilirler. Gamzelerim bence çok havalı.
Minicik altın küpeler takıyorum.
Bazen insanlar adımı bile sormuyor, hiç önemi yokmuş gibi ama adım önemli. Benim adım Melodi ....
