Senin için bütün bir saçma ömür. Benim içinse farkına bile varmadığım bir zaman parçası
İYİ Mİ GECELER ?
Mutlu günlerimin arasında bazen küçük bir şey ruhumdaki karanlığı ortaya çıkarıverirdi.
On cahili dokuz alime tercih eden bir sistemde, bilginin demagojiye mağlup olmasına şaşar mısınız ?
Okur Takip Önerileri
Bitmesi gerektiği halde sürüyorsa hastalıktı artık. Aşk değil!
Anılar dayanıksızdı. Zamanla unutulabiliyor, yeniler eskileri unutturuyordu. Bu kötü bir şey değildi ama arada bir özlemle hatırladığı ve niye özlem duyduğunu pek de düşünmediği bu eski aşk, kahramanının yeni rolü yüzünden acı bir hikayeye dönüşmüştü artık.
Güçlü olduğumu sanıyordum ama korkağın tekiymişim. Aslında hiçbir şeyle mücadele etmemiş olduğumu yeni anlıyorum.
Ama hepsinden beteri bütün anılardan, eşyalardan ve kitaplardan daha çekilmez olan insanlardı.
Aşkta sadık olanlar aşkın yalnızca uçarı yönlerini bilirler; aşkın trajedilerini bilenlerse vefasızdırlar.
İnsan bir kez kendini buldu mu bu dünyada kaybedecek hiçbir şeyi yok demektir. Ve insan bir kez olsun içindeki insana dokundu mu tüm insanlara dokunabileceğini tüm kalbiyle biliyor demektir.
Belki de böyle olmalıyız.
İyi niyetiyle, çabuk inanan fıtratında, ürkek ve yumuşak başlı biri olmuştu ömrü boyunca. Oysa insan böyle değil, başkalarının hayatlarından beslenen, acımasız ve yırtıcı bir hayvan gibi hırslı ve sinsi olmalıydı.
Sokakta giderken,
Kendi kendime
Gülümsediğimin
Farkına vardığım zaman
Beni deli zannedeceklerini düşünüp
Gülümsüyorum.
Mevsimidir, geleceksen gelmeli
Gözlüyorum sende bir ilkbahar ben
Talihimi döndürecek o eli
Gözlüyorum ölünceye kadar ben.
Manidar...
"Yolcu, bir gün yolunu yitirirsen, artık eski yolunu bulmaya çalışma, yeni bir yol ara kendine."
Yaşamaya Dair
Bu dünya soğuyacak günün birinde
Hatta bir buz yığını
Yahut ölü bir bulut gibi de değil
Boş bir ceviz gibi yuvarlanacak
Zifiri karanlıkta uçsuz bucaksız
Şimdiden çekilecek acısı bunun
Duyulacak mahzunluğu şimdiden
Böylesine sevilecek bu dünya
'Yaşadım' diyebilmen için...
Sayfa 64Kitabı okudu
Bilmezler yalnız yaşamayanlar
Nasıl korku verir sessizlik insana
İnsan nasıl konuşur kendisiyle
Nasıl koşar aynalara
Bir cana hasret
Bilmezler.
Dünyada hepimiz sallantılı, korkuluksuz bir köprüde yürür gibiyiz. Tutunacak bir şey olmadı mı insan yuvarlanır.(...)Herkes kendi tutamağının en iyi, en yüksek olduğuna inanır.Gülünçlüğünü fark etmez.
Sayfa 183Kitabı okudu
Fert kendisini muhafaza etmeliydi. Kâinat içinde erimeye kimsenin hakkı yoktu. Fert,fert olarak kalmalı fakat bütün hayatla kendisini doldurmasıını bilmeliydi.
Sayfa 269Kitabı okudu
