Hayat yasalarının başında çürüme gelir: Kendi kalıntılarımıza, cansız nesnelerin kendi kalıntılarına olduklarından daha yakınızdır; onlardan önce pes ederiz ve yok
edilmez gibi görünen yıldızların bakışları altında kaderimize doğru koşarız. Ama
bizzat yıldızlar da, sadece yüreğimizin ciddiye aldığı, sonra da istihza
noksanlığının kefaretini büyük acılarla ödediği bir evrenin içinde ufalanırlar..