.. bir cümle başlıyor, durmak bilmiyor; ama diyelim bir uçuruma düşüyor da onun için, çaresiz kaldığı için değil, öyle değil, delice bir ciddiyet içinde, aksi istikamete doğru çığırından çıkmış gibi, alışılmış olanın ters yönüne doğru, sıkı bir disipline..
.. kocaman bir cümle geliyor ve kabil olduğunca mükemmel, kabil olduğunca duyumsanabilir olmak için başlıyor kendi kendini kovalamaya, bunun için de dilin kaldırabileceği her şeyi kullanıyor, hatta kaldıramayacaklannı da, kelimeler cümleler içinde gelip üst üste yığılıyor, sıkışıyor, birbirlerini sıkıştırıyorlar ama bir trafik kazasında olduğu gibi darmadağınık, savruk biçimde değil, yapboz oyunu gibi, ölümüne kalımına, yoğun, koyu, kapalı, havasız bir sıkışıklıkta, hah, tam böyle işte..
..ölesiye önemi varmış gibi, yaşam ve ölüm buna bağlıymış gibi, baş döndürücü bir hızla geçiyor her şey ve tasvir ettiği, kurduğu, yarattığı ve gösterdiği öylesine karmaşık ki.. hiçbir şey anlaşılmıyor,..
.. ama aynı zamanda eşsiz güzellikte.. anlaşılmaz ve harikulade -