Nefes alışverişi yuvamdaymışım gibi hissettiren sabit bir ritme dönüşürken, bunu hiçbir şeye değişmeyeceğimi düşünüyordum.
Başka hiç kimse, o kollarımdayken hissettiklerimi bana his settiremezdi. Başka hiç kimse onu hayatta tutmak için yaptığım şeyleri yapmaya beni ikna edemezdi.
Hiç kimse benim için önemli değildi, herkes istediğimi elde etmek için sadece bir araçtı. Yalnızca Willow onlardan biri değildi.
O, her şeydi.
Sayfa 73 - GrayKitabı okudu
Ardından bir hayal kırıklığı gelecek bence:P
Hiçbir bağı olmayan, sadece bilim ve sanat için yaşayan biri olarak, bütün bu çevre, bana fevkalade hitap etmiş, beni cezp etmişti; bu yüzden uzunca bir süre kalmayı düşünüyordum.
Her ölünün kendi hacmi miktarınca zamanın akışını yavaşlattığını düşünüyor, fakat akrep ve yelkovan ın ölülere rağmen niçin ağırlaşmadığını düşünüyordum;ta ki zamanın akışını eşitleyen,bir bebeğinin doğduğunu aklıma getirene dek.
Şu kâinatta bir de iyi taraf vardır, fakat görmek bize nasip olmuyor diyor ve seni düşünüyordum. Bir daha teşekkür ederim. Beni boş hayallerle avunmaktan, yaptığıma pişman olmaktan kurtardın.
Sayfa 185Kitabı okudu
İçimde ona karşı tarifi imkansız bir şefkat vardı.Yatağında nasıl uzandığını,nasıl ağır ağır nefes aldığını,saçlarının yastığa nasıl serildiğini tasavvur ediyor ve hayatta bu manzarayı görmekten daha büyük bir mutluluk olamayacağını düşünüyordum.O zamana kadar bütün insanlardan esirgediğim ilgi,hiç kimseye karşı tam manasıyla duymadığım sevgi sanki hep birikmiş ve muazzam bir kütle halinde şimdi bu kadına karşı meydana çıkmıştı.
Sayfa 89
Elemin ve neşenin bu dünyada kesinlikle eşit taksim edilmediğini düşünüyordum.
Peter büyümeyi reddettiği için haklı olduğunu düşünüyordum çünkü büyümek sorumlulukları , acıları ve yıkımları da beraberinde getiriyordu...
Sayfa 145Kitabı okudu
Bir zamanlar ben de başka türlü düşünüyordum her şeyi aklımla halletmeye kalkıyordum. Fakat artık dünyada bir tek şeye inanıyorum, o da tecrübe...
"Dünyada mutluluk olamaz diyen insanları düşünüyordum. Yaşamakta bir neşe bulabilmek için nasıl çabalıyorlar, Bak ne mücadeleler veriyorlar. Bir canlı yaratık neden acıyla yaşasın. Bir insanın kendi sevinci dışında herhangi bir amaç için yaşamasını kim, ne hakla isteyebilir? Her insan onun peşindedir. Vücudunun her zerresi onu ister. Ama hiç bulamıyorlar işte. Acaba neden? Sızlanıyorlar, hayatta bir anlam bulamadıklarından yakınıyorlar. Benim özellikle nefret ettiğim bir tür insan vardır. Daha yüksek bir amaç, evrensel bir amaç arayanlar. Ne için yaşayacaklarını bilemeyenler. 'Kendimizi bulmalıyız diye inleyip duranlar, her tarafta herkesten duyarsın bunu. Yüzyılımızın tipik zırvası oldu artık. Açtığın her kitapta var. Salyası akan her kişinin itirafında var. Bunu itiraf etmek soylu bir şey sayılıyor. Oysa bence en utanç verici şey bu olmalı."
Bir zamanlar öylesine büyük görünen engellerin, şimdi ne kadar küçük olduklarını düşünüyordum.
"Annemi düşünüyordum. Yukarıda babamı tanır mı, yoksa bulutların arasında da unutuşunun içinde gezinmeye devam mı ediyordur diye soruyordum kendi kendime?
- Ne o, şimdi de Tanrı'ya inanır mı oldun?
Hayır, ama iyi bir haber de hiç fena olmazdı."
"Ben tek başıma kalmak istemiyorum. Kendimle olmaktan bıktım.”
"Ama küçük teknelerle gelen ziyaretçileri kabul edebilirsin.”
"Artık şatonun efendisi rolünü oynamak istemiyorum. Öteki insanlarla yaşamak istiyorum Nat. Başkalarının hiçbir önemi yok diye düşünüyordum eskiden, ama var. Her şeyi tek başına başaramaz insan”
Genel olarak hayat bana saçma geliyordu; açıkçası, aptalca şeylerle dolu olduğunu düşünüyordum hayatın.
Sayfa 418Kitabı okudu
YERALTI FİLMİ - ZEKİ DEMİRKUBUZ
Akıllı bir adam kendine karşı acımasız değilse, gururlu da olamaz. Ben ise sınırsız gurur yüzümden kendime hiç acımıyor, nefret edercesine küçümsüyor. Herkesin de aynı gözle baktığını düşünüyordum.
