Kalk haydi, ebediyen uyuyacağız zaten!
~.~.~
Kalk haydi, ebediyen uyuyacağız zaten!
~.~.~
İstiyorum ki, bir inci tanesi gibi, bir mercan gibi karşımda durasın ve ebediyen seyredeyim seni.
Sayfa 160 - Timaş YayınlarıKitabı okudu
yel essin kokusu gelsin Melegim /
“ Anneme son kez baktıgımı bilsem daha uzun bakardım , anneme ebediyen veda ettigimi bilsem ona söylemeye çekindigim her şeyi söylerdim .Ona dünyadaki en iyi anne oldugunu söylerdim. Ama ben annem hep yaşıcak zannetim .”
kalk haydi ! ebediyen uyuyacağız zaten
... bütün iş, ruhlarını uyandırabilmekte..
Sayfa 12 - MelquiadesKitabı okudu
Ve burada aslında aramadığım ama bulduğumda ebediyen sahip olmak istediğim şeyle karşılaştım..
”Tek korkunç olan,” dedi, “kendini ebediyen, ıstırap çeken bir insana bağlamak. Bu sonsuz bir işkence.”
Hiçbir sırrı ebediyen saklayamazsınız.
Kalk haydi, ebediyen uyuyacağız zaten.
Ömer Hayyam
İnsanlar, “her şey geçer,” derler, fakat bu dehşet verici bayağılığın menzillini kaç kişi kavrar? Kaç kişi hayattan kaçar, hayat için şarkı söyler ya da ona ağlar? Hayatın beyhude olduğuu kanaatiyle kim dolmamıştır? Ama kim bunun sonuçlarıyla yüzleşmeye cesaret eder? Bir Hindu prensi'nin bir sakat, bir yaşlı ve bir ölü görmesi, her şeyi anlamasına yetmiştir; bunları gören bizler ise hiçbir şey anlamayız, ziraa hayatımızda hiçbir şey değişmez. Ne olursa olsun hiçbir şeyden vazgeçemeyiz; oysa beyhudeliiğin apaçık işaretleri erişebileceğimiz bir yerdedir. Ümitle malûlüzdür, hep bekleriz; hayat da cevher haline gelen bekleyiştir sadece. Ebediyen askıda kalmaktansa, tarafsız bir ilâh ya da kadavra durumuna indirgenmektense, her şeyi bekleriz, Hiçliği bile. Böylelikle, Tamiri İmkânsız’ı kendine düstur edinen yürek, bundan hâlâ sürprizler umar. İnsanlık, onu yadsıyan olayların içinde âşıkâne yaşar…
.. birbirlerinden ebediyen ayrılmış olmalarına rağmen, henüz hâkimiyetinden tamamıyla kurtulmuş değildi.
Sayfa 302Kitabı okudu
Sevgilim olsun istemiyorum.
Sevdiğim olsun istiyorum.
Hergün 'görmek' değil.
Benim olduğunu bilmek istiyorum.
Elini tutmak değil
Kıyamadan sadece gözlerine bakmak istiyorum.
İki gün değil, ebediyen sürsün istiyorum.
Uğruna ölmek değil.
O'nun için yaşamak istiyorum.
Kalktım ve ebediyen çekip gittim..
Okuduğum en güzel kitap diyebilirim.
İnsanlar, “her şey geçer,” derler, fakat bu dehşet verici bayağılığın menzillini kaç kişi kavrar? Kaç kişi hayattan kaçar, hayat için şarkı söyler ya da ona ağlar? Hayatın beyhude olduğuu kanaatiyle kim dolmamıştır? Ama kim bunun sonuçlarıyla yüzleşmeye cesaret eder? Bir Hindu prensi'nin bir sakat, bir yaşlı ve bir ölü görmesi, her şeyi anlamasına yetmiştir; bunları gören bizler ise hiçbir şey anlamayız, ziraa hayatımızda hiçbir şey değişmez. Ne olursa olsun hiçbir şeyden vazgeçemeyiz; oysa beyhudeliiğin apaçık işaretleri erişebileceğimiz bir yerdedir. Ümitle malûlüzdür, hep bekleriz; hayat da cevher haline gelen bekleyiştir sadece. Ebediyen askıda kalmaktansa, tarafsız bir ilâh ya da kadavra durumuna indirgenmektense, her şeyi bekleriz, Hiçliği bile. Böylelikle, Tamiri İmkânsız’ı kendine düstur edinen yürek, bundan hâlâ sürprizler umar. İnsanlık, onu yadsıyan olayların içinde âşıkâne yaşar…