Ay gökyüzünde yalnız başına yaşarken bir gün bir yıldız çıkıp gelmiş hayatına...
Ay bu yıldıza aşık olmuş...
Daha aşkın ne demek olduğunu bile bilmeden...
Gecesi gündüzü bu yıldız olmuş, gökyüzünde sanki hiç bir yıldız yokmuş gibi bütün dünyası o oluvermiş...
Sonra bir gün o yıldız kayıp gitmiş uzaklara.!
Ay tek başına kalmış...
Yıllarca bu yıldızın geri geleceği günü beklemiş, her gece rüyalarında görmüş, her sabah uyandığında kalbinin yarısını acırken bulmuş, onu düşünmeden geçirdiği tek bir günü bile olmamış...
Tam umudunu kesmişken yıldız yeniden çıkıp gelmiş...
Ay onu ilk gördüğü an daha kim olduğunu bile bilmeden aynı duyguları hissetmiş yüreğinde...!
Rüzgar aynı çocukluğundaki gibi esmiş sanki, gökyüzü aynı çocukluğundaki gibi maviymiş tekrar...
Yıldız benim memleketim olmadı demiş Ay'a, ben hiç bir yere ait olamadım demiş...
Ay içinden :
Senin memleketin burası demiş, benim kalbim, geldiğinden beri bir tek buradan gitmedin sen demiş ve onlar beraberken bir memleket olmuşlar...
Toprak kokan, merhamet kokan, sevgi kokan bir memleket...!
~ GÖNÜL DAĞI