İkide bir neden ağladığımı kendim de bilmiyorum. Duygularım, izlenimlerim acı veriyor bana. Bulutsuz donuk gökyüzü, güneşin batışı, akşamın o sakinliği.. niçin bilmiyorum, bütün bunlar bir hüzün çöktürdüler içime, doldum, ağladım.
... Sonra bir yerde okuduğu bir yazıyı anımsadı "Biliyor musun... İnsan acı çektiğinde güneşin batışını başka türlü sever..." öyle miydi gerçekten? O şu an acı çekmiyor muydu? Hayır! Güneşin batışı şu an ona büyük bir ıstırap veriyor ve berbat geçen bir günün daha sona erdiğini, yeni berbat bir günün doğacağını haber ediyordu. Raskolni'den yana baktı, O da pek haz etmemişti gün batımından. Acı çekemeyişine içerledi, çünkü var olan tüm acıların nirvanası hissizlik hakimdi duygularına.
Sancılar ve Sanrılar