Öncelikle bir konuda herkesle anlaşalım. Bu soruların incelemesini 15 güne yakın bir sürede anca yazdım. Sonu nerede bu yazının, diyerek kontrol edilmeden önce, bu sitedeki en uzun inceleme bu olmuştur, diyebilirim. Kimseden bu Evren incelemesini komple okumasını beklemiyorum. Bu incelemenin %10'una sahip incelemeler bile genelde burada uzun
Dostoyevski ile 10. buluşmamız, yazarın Sibirya’da geçirdiği sürgün yıllarını Aleksandr Petroviç Goryançikov adlı bir karakter üzerinden anlattığı Ölüler Evinden Anılar kitabı ile gerçekleşti...
Ölüler Evi’ndeki misafirliğim genel itibariyle keyifli geçmekle beraber zaman zaman oldukça sıkıldığım bölümlerin de yaşandığını itiraf etmem gerek.
Carol Delanay, Amerikalı Antropolog.
Yaratılış ile ilgili inanışın cinsellik, Kültür, yeme-içme, üretim-yeniden üretimin şekillenmesi üzerindeki rolünü incelemek için Ağustos 1980'den Temmuz 1982'ye kadar Orta Anadolu'da bir köyde kalmıştır. Gelişinden 2 ay sonra Askeri Darbe olması sonucu politik konularla ilgili kimsenin konuşmak
Waldo Sen Neden Burada Değilsin?
Kendisini ''Ben nesli tükenmiş bir insanım'' diye niteleyen İsmet Özel'in, yalnızca ismi için dahi okunması gereken enfes kitabı...
"Bu kitabı, intihar eden birkaç arkadaşıma ve paranoyadan, şizofreniden mustarip birçok arkadaşıma ithaf ediyorum...''
sözleri ile başlıyor
İsmet Özel ! Ve şöyle devam ediyor;
''Dünyaya gelmek, bir
"Bir zamanlar düşünürdü göğsümde yüreğim..."
(Homeros- İlyada, XIX -330)
Düşünmenin göğüsten bilindiği bir zamandan...
Homeros'un İlyada'sı Akhilleus'un öfkesi "Söyle tanrıça, Peleusoğlu Akhilleus'un öfkesini söyle" ile başlayan ve Hector'un ölüm töreni ile son bulan epik geleneğin kuşkusuz en ünlü eseridir. Troya
Merhabaa:) bu aralar romantik yanım o kadar ağır basıyor ki sürekli şiir ve mektup okumak istiyorum. Yine bir çırpıda bitirdiğim bir kitap ile buradayım. Ahmet Arif’in Leylim Leylim’ini okurken de bu kadar saf duygular hissetmiştim. Çok güzel seven kişiler mi şair oluyor yoksa şairlik mi insanın çok güzel sevmesine olanak sağlıyor bilemiyorum ama ortadaki saf sevgiyi hissetmemek için kör-sağır-dilsiz ya da yaşamıyor olmak gerekir sanırım:) Bu kitapta Cemal Süreya’nın 1972 yılında hastanede yatan eşi Zuhal hanıma hastanede kaldığı on üç gün boyunca yazdığı mektupları okuyoruz. Cemal Süreya eşine olan özlemini çocuğuna olan sevgisini, hayallerini, mutluluklarını ve kaygılarını içtenlikle kaleme almış. Mektuplar Cemal Süreya’nın ölümünün ardından Erdal Öz’ün sunumuyla kitaplaştırılmış. Kitap ise “İnsan niye mektup yazar?” sorusu ile başlamaktadır. Sahi, insan niye mektup yazar? Bu soruya binlerce cevap üretebiliriz sanırım. Bu cevaplardan biri de kesinlikle ‘sevgi’dir. E hadi o zaman seven sevdiğine mektup yazsın:))
Kitapla kalın..
Akif Emre İncelemesine İnceleme “Tek ve Tenha”
Hafızlık yaptığım kursun danışmasına üç gazete gelirdi. Sabahları hocaların eline geçmeden önce gazetelere göz atmak için koşa koşa danışmaya giderdim. Bir sabah Yeni Şafak’a baktığımda Beşiktaş’taki ofisinde iki poğaça ile aramızdan ayrılan birisi vardı… Vuslata erdiği günün ertesinde Akif Abi’yle
Öncelikle bu tam olarak bir inceleme sayılmaz, ki zaten incelemeye kalemim yetmez. Bu küçük bir kızın anılarına yolculuk. Ailesinin taşınma kararına karşı çıkamayıp, yine aynı ilçe içinde kalmanın tesellisi ile pencereden izlediği yeşil bahçeye ve eve veda eden bir kız.
Kendi kendine “Hiç sevmicem bu yeni evi, kapısı eski, merdivenleri de dik
Elinize günün birinde her hangi bir yerden el yazması, kalın bir kitap geçiverse, bunun ilk bakışta tarihleri itibariyle tanımadığınız bir kişinin güncesi, anıları olacağı kanısına varsanız; İhtiva ettiği tarihin 1665 yıllarına denk geldiğini görseniz ve şöyle bir göz atma ile büyük bir sırı barındırdığını bu sırın da sadece gizemli bir cümle ya
Dücane Bey eski bir ülkücü biliyorsunuz. Hapse girdikten sonra dur bakalım aslında İslamiyet’te bir hakikat var diyerek elhamdülillah yola çıkmış. Ama çıktığı yolda, beyanatlarında oldukça sivri ifadelere de yer vermekle beraber felsefik açıdan ele alındığı zaman hep aynı kafanın aslında Dücane 99’lu yıllarda da onda var olduğunu görebiliyoruz. O
Gençlik yıllarımda beni tanıyanlar takıntılı bir hasta gibi aynı kitapları tutulmuşçasına dönüp dönüp okuduğumu bilir. Nurettin Topçu’nun, rengarenk kapaklı Dergâh baskısı kitaplarıdır bunlar. İlk okuduğum kitabıysa, Yarınki Türkiye. “Yarınki Türkiye’nin kurucuları, yaşama zevkini bırakıp yaşatma aşkına gönül verecek, sabırlı ve azimli, lakin
Efendim hikayemizin özeti şöyle: Hikaye aslında basit gibi duruyor. Ama içinde ciddi izler bırakıyor. Bu arada yazarın da kısa hayatına bakarsanız, 1942 yılında Brezilya’da eşiyle birlikte intihar etmeyi seçerek hayatına eşiyle beraber son vermiş bir adam. Dolayısıyla normal bir insan tipinden bahsetmiyoruz. Ve bunu da edebiyatın kaçınılmaz sonu
Gün Olur Asra Bedel , 
Fakat Müzeyyen Bu Derin Bir Tutku , 
Bir Tereddüdün Romanı… Bunlar benim aklıma gelenler ama yazımı
