Halihazırda okuduğum kitap bitip etrafta okunacak bir şeyler var mı diye aranırken bir monitör arkasından elime geçen 
Stefan Zweig tek parça uzun öyküsü. Size 56 sayfada, aslında şu hayatta memnun etmeniz gereken tek şeyin kendiniz olduğunu anlatan bir konu seçmiş Zweig. Baş karakter, Yaşlı adam Salomonsohn.. Henüz çocuk yaşta çalışmaya, para kazanmaya başlamış, evli ve bir kız çocuğu babası. Bütün hayatını ailesini memnun etmeye, daha varlıklı, daha konforlu, daha sosyetik bir yaşam sürmeleri için harcamış, bütün bu cömertliğine rağmen asla sevgi dolu bir aile bağı kuramamış, hatta yorgun, bitkin, meczup görünümüyle bilhassa karısı tarafından devamlı yanında gezdirilmekten utanılan bir adam halini almış, küçümsenmiş, ruhu örselenmiş Salomonsohnun hayattan önce ruhen sonra bedenen adım adım kopuşuna giden bir yaşam öyküsü. Salomonsohnun bu karşılıksız çabayla sürdürdüğü hayatın okuyucuya verdiği dersler çok manidar. Benim için ilk’i hep savunduğum, ilişkilerde denge ve ayna kuralı .. Ne eksik, ne fazla, aynı ile karşılık verme. Üzülerek, yaşadığımız yüzyıl ve toplumsal dejenerasyon her koşulda sürekli optimist ve almadan verenleri yorar, bir kalemde harcar.. Bir diğeri, Tıpkı Salomonsohun karısının yaptığı gibi; “Körün gözü açılır ilk bastonunu kırar.” Dünya hassas kalpler için cehennemdir, eyvallah. Ama hassas kalp olmakla, aptal olmak arasında da kırmızı kalın bir çizgi var. Daha fazla spoi vermeden :) Tavsiyedir diyelim. Keyifli olsun, verimli olsun.
168 syf.
9/10 puan verdi
Beni, üç gün orada çizgi romana dövdürttünüz. Melankolisinden dramına, yazmanın zorluğundan okurun beklentisine, medya eleştirisine, koca burnuyla bile vücudunun her zerresi ile 
Manu Larcenet beni dövdü dövdü. Bir kişi demedi ki Howl'cum bu kadar alıntı paylaşıyorsun yardıma ihtiyacın var mı? Adam çizgiroman yazamayış serüvenindeki her şeyi
