İçinde ‘nasıl anlatılır’ını bilmediğin bir boşluk. Ruhunda sana ait ama sana benzemeyen bir alan. En çok onu arıyorsun. En çok ondan kaçıyorsun. Bir tanımı yok. Kitaplarda yok, şarkılarda, şiirlerde yok; gündelik yaşamın içinde en ufak emaresi yok. Onu bulamadığından bileğin kağıtlara düşüyor. Onu bulamadığından aydınlıklardan siliniyor
Koca bir hiçim...
Yol, insanın araf duygusunu en çok hissettiği yer sanırım. Bir yerden bir yere giderken aslında hiçbir yerde olmamak halini yaşıyorum. İki mekan arasındaki hiçlik.
Ne zaman yürüyüşe çıksa kendisini geride bırakıyormuş gibi hissediyordu, kendini sokaklardaki harekete teslim etmekle, gören bir göze indirgemekle, düşünmekten kurtuluyordu ve bu da ona öncelikle bir nebze huzur veriyor, içinde sağlıklı bir boşluk yaratıyordu. Dünya onun dışındaydı, çevresindeydi, önündeydi ve dünyanın değişme hızı, herhangi bir şey üzerinde uzun boylu oyalanmasına engel oluyordu. Önemli olan hareket etmekti, bir ayağını ötekinin önüne koymak ve kendini bedeninin gidişine teslim etmekti. Amaçsızca dolaşınca her yer birbirinden farksız oluyor, nerede bulunduğunun önemi kalmıyordu. Hiçbiryerde olmadığını hissettiği yürüyüşleri, en iyi yürüyüşleriydi. Ve bu da onun çevresinden istediği tek şeydi aslında: hiçbir yerde olmamak.
"Bir amaca bağlanmayan ruh yolunu kaybeder; çünkü her yerde olmak ,hiçbir yerde olmamak demektir"
Tek hayalim araftı. Tek hayalim hiçbir yerde olmamak ve her yerde olmaktı.
Yön duygumu kaybedeli çok oldu ve evet her yerde olmak hiç bir yerde olmamaktır.
Her yerde tamamen ya da kısmen ‘yersiz yurtsuz’ olmak ve tam olarak hiçbir yerde olmamak (bu, nitelikten de sorumluluktan da uzak olmaktır; kişinin kendini ‘çıkıntı’ hissettiği veya başkalarınca saçma görünen bazı veçhelerden uzak olmaktır) üzücü, hatta bazen baş ağrıtıcı bir tecrübe olabilir.
Bir yerde her şeyken, bir anda hiçbir şey olmamak. Bu gerçekten dayanılmaz bir düşüştü.
“Tek hayalim araftı. Tek hayalim hiçbir yerde olmamak ve her yerde olmaktı.”
Aşk hayatım bana yalnızlığı sevdiğimi gösterdi. Bir yerde bulunma fikri beni o kadar çok rahatsız ediyordu ki, hiçbir yerde olmamak harika geldi.
Sayfa 35 - S-2Kitabı okudu
Refleks ilaçlar elimizdekini kaybetmek asla tatmin olmamak diğerlerine sahip olduklarına gıpta etmek gibi daha başka korkuları besliyordu Güven halinde olduğumuzda ise tam tersine hayatımız verdiğimiz ölçüde zenginleşiyordu paylaşmanın zevki başka hiçbir yerde yoktu Sevgi bizi fakirleştirmez aksine verdikçe çoğalır asla tükenmezdi
Sayfa 145Kitabı okudu
“ Yol, insanın araf duygusunu en çok hissettiği yer sanırım; bir yerden bir yere giderken aslında hiçbir yerde olmamak halini yaşıyorum. İki mekan arasındaki hiçlik. İki hal arasındaki yokluk. İki menzil arasındaki zaman boşluğu. “
Sayfa 234Kitabı okudu
Tek hayalim araftı.Tek hayalim hiçbir yerde olmamak ve her yerde olmaktı.
gözleri aşkın ve ayrılığın anayurduydu. buğusunu güzel sözlerin emdiği uzun bir günbatımıydı ağzı. bu yüzden bir sızıydı herkesin içinde. başını kaldıran da eğen de aynı umutsuz uzaklıkla dururdu. gülüşü, dağılmış orduları önce toparlar, sonra yeni bir yenilgiye sürerdi. ben, kalbim ağzıma kadar büyümüş, köküne su yürüyen ağaç yaprakları gibi
Sayfa 100 - Kırmızı Kedi Yayınevi / 19. Basım
_Her şey algıdır. Herhangi bir şeyi itici ya da çekici kılan tamamen senin zihnindir. Karar veren faktör sensin.
_Zihin, aldatıcıdır. Gerçekte ikilem yoktur. Gerçekte sorun yoktur. Hiç olmamıştır, hiç olmayacaktır. Zihinde sorunlar vardır ve sen gerçekliğe zihnin aracılığıyla bakarsın. Böylece gerçeklik sorunlu olur.
_Sağlıksız bir zihinle ne
Yol, insanın araf duygusunu en çok hissettiği yer sanırım; bir yerden bir yere giderken aslında hiçbir yerde olmamak halini yaşıyorum. İki mekan arasındaki hiçlik…
Sayfa 221Kitabı okudu