Kısa Bir İç Döküntüsü
Sığamamak ne korkunçmuş. Sadece kendine değil, hiçbir şeye sığamamak ne korkunçmuş. İnsan bazen o kadar büyüyor, o kadar şişiyormuş ki yaşantılardan, yaşamaktan, yaşayamamaktan, sevinip sevinip üzülmekten, hayal kırıklığı yaşamaktan, vazgeçememekten, aramaktan ve her defasında bulduğunu zannedip bulamamaktan o kadar şişiyormuş ki hiçbir yere sığamıyormuş. Bir mumun kaderini yaşayarak dibinde çoğalarak, eriye eriye değişime uğrayarak, yok oldukça hacimlenerek tükeniyormuş. Bu sahiden de oluyormuş. İnsan olan bunu yaşıyormuş. Kadermiş. Yazgıymış. Seçimmiş. Ve daha birçok şeymiş.
İç Döküntüsü
Biliyorum,
Ne sen beni ozlersin,
Ne de yolun düşer buralara.
Sanırım yakmadığım gemi kalmadı benim
Biz ayrı dünyaların insanıydık değil mi
Sen çölde çiçek,
Ben çöplükte sinek.
Ne kadar zaman geçerse geçsin,
134 syf.
9/10 puan verdi
İç Döküntüsü
"Öfkeliyim evet. Genelde öfkeliyim. Çünkü çok ayıp ettiler bana. Açık verdim çünkü en baştan, her şeye inanabilen bir salak olduğumu hiç saklayamadım. Ve tanıdığım neredeyse herkes bu özürümü acımasızca kullandı. Ve sen de, üzgünüm ama sen de farklı değilsin...!
Sayfa 49Kitabı okudu
Sabah Sabah İç Döküntüsü
İnsan 30 lu yaşlarının başından sonlarına doğru koşarken (bu yaşlarda zaman Usain Bolt mübarek, 40lı 50li yaşları düşünemiyorum) zaman kaybına pek tahammülü kalmıyor. Bu durum benim gibi evlilik ödevini gerçekleştirmemiş ya da gerçekleştirememiş bireyler için daha yoğun yaşanıyor diye düşünüyorum. Toplumun senden beklediği evlilik ödevinin yükü
İç Döküntüsü-2
Öfkeliyim evet. Genelde öfkeliyim. Çünkü çok ayıp ettiler bana. Açık verdim çünkü en baştan , her şeye inanabilen bir salak olduğumu hiç saklayamadım. Ve tanıdığım nerdeyse herkes bu özürümü acımasızca kullandı. Ve sen de, üzgünüm ama sen de farklı değilsin...
Sayfa 49 - İthaki Yayınları -5.Baskı-Mart 2018- İstanbul
Cancağızım,
Hadi elini kitaba uzat, gidiyoruz.
Herkes onu kurtaracak bir gemiyi bekler durur ya,
Murat Gülen
O Gemi Gelene Kadar Ben Uçmayı Öğrendim yazarak bizlere "tüm tanımları silip gülümseyerek tarihi baştan yazalım. Olur mu?" diyor.
Yazarın diğer iki romanın tek kelimeyle mükemmeldi, bu kitap deneme olarak yazılmışsa da ben açıkçası şöyle demek istiyorum
İç Döküntüsü..
10.02.2014
İşte ben bu tarihte bıraktım tüm çocukluğumu, gençliğimi, yaşama sevincimi, ideallerimi, zaman kavramını, geleceği, gülmeyi, duygularımı, umutlarımı.. Bu tarihte bıraktım ben insanın insana iyi gelebileceği inancını , sevinçlerine ortak olanın hüznünde de dağ olabileceği gerçeğini , ayaktayken alkışlayanın düştüğünde de el uzatabileceğini, sevginin iyileştirebileceğini.. İnsana dair kendime dair bir çok şeyi bu tarihte bıraktım ben! Uzun zaman oldu.. çokça büyüdüm, çok tecrübe kazandım, başka acılar da gördüm ama hiçbirinde senin uğrattığın yıkım kadar yıkılmadım. Ayakta mıyım bilmem.. nefes almak yaşamaksa yaşıyorum. Ama dedim ya ben bu tarihte çok şey bıraktım BABA..
İç döküntüsü...
Kitap okurken senin sevebileceğin yerlerin altını çiziyorum, radyoda sevdiğin şarkılar çıktığında ben sevmesemde koşulsuz bir saygıyla sonuna kadar dinliyorum...
İthaki Yayınları
01.49 iç döküntüsü (benden banadır, ilgilisi nasiplenebilir)
Son zamanlarda inandığım şeylerde birtakım değişiklikler meydana geldi, bazı farkındalıklar kazandım ve bu, hayatımın akışını tamamen farklı bir yöne sürükledi. Ailemi tenzih ederek diyeceğim birkaç lafım var. İlk öğreti: Hiç kimse vazgeçilmez değildir. Uğruna kendinden geçmene, mutsuz olmana değecek hiçbir şey yok şu hayatta. Katkı sağlayanlar
İç Döküntüsü
Günler iyice birbirine benzemeye başladı burada. Bu iyi bir şey mi yoksa kötü bir şey mi emin değilim. Ama şunu biliyorum ki o birbirine benzeyen günlerin içine sızan her şeyde biraz sen varsın.
Sayfa 23 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
i̇çimde şefini kaybeden bir
Orkestranın hüznü var
Dışımda Charlie Chaplin gülüşü
Girdiği her ortama neşe getiren, etrafındaki herkese, her şeye yetişmeye çalışan ama kendine zerre-i miskal faydası olmayan birine dönüştüm. Derslerden, işten güçten, yakamı bırakmayan hastalıklardan, sonra ararım, sonra yaparımlardan çevremdeki herkesi kaybediyorum. Herkes ilgisizlikten, zaman ayıramamdan şikâyetçi. Hiçbiri nasıl olduğumu, nelerle boğuştuğumu, ne savaşlar verdiğimi bilmiyor ve bilsinlerde istemiyorum. Bir sen bil Rabb'im ki zaten sen her şeyi gören ve bilensin. Sabrımın ve direncimin tükenmek üzere olduğunu hissediyorum. Bana "sen güçlüsün bunu da atlatırsın" diyen herkesten nefret etme noktasına kadar geldim. Rabb'im yalnız kalınca beynime üşüşen düşüncelerden, kafamın içindeki hengamelerden, içime dolan amansız boşluk hissinden sana sığınırım. Ne olursun Rabb'im beni bana bırakma. Aklıma ve kalbime mukayyet ol zira ben artık söz geçiremiyorum ikisine de...
2024 başlarken...
2023'ün bitmesiyle içimden geçen birkaç şey yazmak istedim buraya. Bir nevi iç döküntüsü, 2023 karakterimden bazı konularda bir şey götürmeyen bir sene oldu, hiçbir şeyi kafaya takmayan sonunda pişman olacağını bile bile yaşayan, tüm üzüntüsünü, tüm pişmanlığını o son ana yıkan bir karakter. Kimine göre ters kimine göre aptalca bana göre çetrefilli. Yanlış seçimler, yanlış kararlar ve birçoğu. En acısı da doğru insana yapılan yanlış, sonu keşke böyle bitmeseydi denilen yaşam kırığı. Ama nihayetinde olduğumuz noktadan geriye mi savrulduk ileriye mi sıçradık bıraktık zamana o göstersin. Sadece hüzün ile değil mutluluk ile de anılacak bir yıldı 2023. Bana en büyük kazançlarından biri içimdeki fotoğraf aşkının doğması ve bu yolculuğa arkadaşlık eden fotoğraf makinelerim oldu. Fotoğraflarından öyküler, hikayeler çıkan insanlar... İstiyorum ki bu yolculukta sevdiğim müzikler, kitaplar, filmlerin eşliğinde ilerleyeyim bundan sonra, dokunmasın kimseye zararım, dokunmasın kimsenin zararı... Teşekkürler 2023, Merhaba 2024