Ayaktakımı Arasında, 19. yy Rusya'sında ekonomik krizin yaşandığı dönemlerde yazılan bir tiyatro eseri. İnsanların toplumsal ve psikolojik açıdan yaşadığı çöküşü net bir biçimde ortaya koymaktadır. Bizler, dört perdeden oluşan bu oyunda bir pansiyonda yaşayan, "ayaktakımı" olarak nitelendirilen insanların günlük yaşamına konuk olmaktayız. Peki kimler var bu takımda? İşsizler, serseriler, alkolikler, gezginler, yoksullar, mahkumlar... Peki umut var mı? O biraz zor. Her ne kadar arada komik durumlar oluşsa da kitabın karamsar havası, karakterlerin diyaloglarında hissediliyor. Kitaptaki ölümler, intiharlar da bunu pekiştiriyor. Sefalet; insanları vurduymaz, umursamaz, duyarsız ve kayıtsız bir hale getiriyor. Ölümün karşısında bile bir kayıtsızlık mevcut. Sanki birisi nefes almış, su içmiş ya da yemek yemiş gibi algılanıyor ölümler. Görülüp geçiliyor, üzerinde durulmuyor. Bu durumda toplumun içinde bulunduğu ruh halinin bir yansıması elbette. Ne diyelim... Gorki'nin insanları, Gorki'nin ayaktakımı işte böyle.
