Ne kadar uzun, mağrur, buğulu olursa olsun, hiçbir kirpik, rüzgârın camlara çizdiği resimleri silemiyordu.
Sayfa 16Kitabı okuyor
Kapıların kapanma saatleri
Eşik, gölge, kirpik
Bir elini ötekinde ısıtıyor yalnızlık.
Sayfa 57 - Kırmızı kedi yayınevi
Sevirəm...
Bənövşə tək
Boynunu bükərək
O məhzun duruşlarını.
Sevirəm...
Mənimlə göz-gözə gələndə
Şimşək baxışların vuruşlarını.
Sevirəm....
Könlümü eşq oduna yandıran,
Mənə ilham verən,
Şeir yazdıran
Mənalı o baxışlarını.
Sevirəm....
Kirpik çala-çala,
Məni süzərək
Bir mahir ovçudan qorxub ürkək
O ceyran ədalı baxışlarını
Hayal evim, arzu çanım, kirpik boncuğum
Uyudum, sen oldum, soyundum dünyayı.
Eşik, gölge, kirpik... Aşktı hepsi de.
Sayfa 133Kitabı okudu
Dünya kirpik kirpik çiçek açarken
Babam neden bu kadar siyah.
Sayfa 21Kitabı okudu
Dünya kirpik kirpik çiçek açarken
Babam neden bu kadar siyah
Ağıt
Önce üstün başın eskidi
Etlerin gözün kaşın eskidi
Ne varsa taze bildiğin
Eskidi oğlu eskidi
Elden ayaktan oldun kardeşim
Kalem parmaktan tırnaktan
Bir canın vardı cıvıl cıvıl
Candan oldun kardeşim
Satırlara kaldın kitaplar içinde
Hani saç kirpik deri
Öf ne kötü dünyamış
Bir Orhan Veli varmış
Gel gel kardeşim Orhan
Benim ellerimi al
Benim gözlerimi kullan
OKTAY RİFAT (Varlık: 1 aralık 1950)
ey!
buğulu gözlerimdeki masum kirpik
garip ürperti
durma
ağlasana
ey!
yoluna can adadığım
uzak sevgili
yetti uzaklar
ellerini uzatsana..
Sayfa 93Kitabı okudu
Ay, hilal şeklinde değildir, siyah çeperli gümüşi bir kirpik gibidir.
Ve Henri, bu toprağın altında bir yerlerde...Sensiz geçen altı ay, yoldaşım.
Sayfa 66Kitabı okudu
Salah Birsel - Baş ve Ayak
Ah kırpık bıyıklı toplum
gıdığından göğsümüze iner salyaların
Kimseyi hazırolda kıpırdatmazsın
Vay pehlivan yakısı toplum
pes artık vıdıvıdılarına
Kendi piştovunla vurmalı seni
Sayfa 18Kitabı okudu
Bir duygu avcısıdır şair. Aralık kapılardan, kirpik uçlarından, çatı pervazlarından, kimi gün bir ince mavi, kimi gün güz rengi bir hüzünle süzülen ayrıntıları, göğsündeki görünmez kuyulara doldurur bir bir. Bir görme ustasıdır o.
Yok Artık!
Antalya, dünya üzerinde kendine ait güneşi olan tek kenttir. Bu güneş ısıtmaz ama ıslatır. Kanser yapmaz ama kan kusturur. Irkçı bir orospu çocuğudur. Turisti bronzlaştırırken, çalışanı buharlaştırır. O kadar erken doğar ki geceyi kimse anımsamaz. Güneş Antalya’ya, Isparta’dan yakındır. Kirpik terletir, dudak yapıştırır. Tatil köyüne doğuyorsa, kahvaltı sonrası için havuz kenarındaki şezlonga havlu atma, Topaz’ın bahçe girişindeki güvenlik kulübesine doğuyorsa beyin kanaması zamanıdır.
Ben rüzgâr değilim, dokunmam çiçeklere
Ben kara parmaklı insan değilim
Kirpik uçlarımdan kayar yıldızlar
Bilemezsin, hayal akşamlarında
Renklerini kuşatan
Damıtılmış gözyaşıdır ömrümün
