Andre Aciman, İskenderiye doğumlu.Babası Türk vatandaşlığına sahip, İstanbullu bir Yahudi ailesine mensupmuş.
Kitabın sonlarında babanın küllerinin bir kısmının, Ölü Deniz'e savrulduğunu okuyunca şaşırmıştım.Normalde bir kitaba başlarken, yazar hakkında verilen bilgiyi okurum, bu kitapta atlamışım.Siz atlamayın.
Babanın Türk kimliğini bilsem, daha farklı mı okurdum kitabı bilmiyorum.Belki de bilmemek daha iyidir.
Kitap otobiyografik ögeler taşıyor mu bilmiyorum ama yine kitabın sonlarında babanın oğluna, bizim anakarakterimiz olan Elio'ya, bir konuşması var ki, bu bölüm Andre Aciman'ın babasının kendisine söylediklerinin birebir aynısıymıs.Benzer konuşmayı, Andre Aciman da üç oğluyla yapmış.
Aciman'ın büyükbabası da ünlü bir Türk şarkıcısıymış.Türk kültürüne ailece aşinalarmış.
Hikayemiz 80'li yıllarda İtalya'nın kuzeyinde geçiyor.Elio'nun babası profesördür.Her yaz evine doktora öğrencilerini kabul eder.24 yaşındaki Oliver da bu nedenle geliyor, Kuzey İtalya'ya.
Elio henüz 17 yaşındadır.O yaz Elio ve Oliver, kitapların arasında birbirlerine aşık olurlar.Öyle böyle bir aşk değildir, Elio açısından oldukça saplantılı bir aşk olduğu söylenebilir.Cinsel gerilimi, gerilimin yarattığı gelgitleri öylesine güçlü vermiş ki Aciman, hayran kaldım.
Aşk zaten zordur, eşcinsel aşk bin kat zor olmalı.
Elio'nun da büyüme hikayesidir, Adınla Çağır Beni.
Elio'nun gözünden, aşkı, Oliver 'i görmek, tanımak, onun kızgınlıklarını, affedişlerini yaşamak çok güzeldi.Okuduğum en güzel aşk hikayelerinden biri olsa da sonunu fazlaca dramatik buldum.
