Nasıl bir ruh haliyle yazıldığını az çok tahmin ediyorum. Sanırım yazar, büyük bir bunalım dönemindeydi. Yani ‘Mutlu Kişi Henüz Doğmamış Olandır’ diyecek kadar mutsuz ve yaşadığına adeta pişmanken kaleme aldığı bir kitap olmuş, kanımca.
Hayat anlamsız, canı sıkkın, keyfi yok, huzursuz ve benzerlik taşıyan tüm olumsuz hisleri toplamış kendinde aslında. Ama olumlu sonuç çıkarmayı başardık zor da olsa. Yazar aslında iyi ve kötü, yaptıklarına pişman olmamış. Hatalarından da ders almış. Hani yapmasa içinde kalacaktı ki o çok daha kötü bir durum bence. Yani bilirsiniz aklınızdakini şimdi yapmazsanız 40lı yaşlara geldiğinizde pişman olabilirsiniz, yaparsanız başarısız bile olsanız en azından yaptım, ne olduğunu gördüm diyebilirsiniz. Birini sevmek, ona tutunmak bile dahildir buna yani.
İnsan kendine ne olursa olsun bir hedef koyuyorsa ve aklında bir plan varsa bunu gerçekleştirmek için yaşamalı. Zaten hedef olmayınca samandan farkın kalmıyor, ne yaşadığını anlıyor ne de yaşamdan zevk alıyorsun. O yüzden ben bu kitabı kendime hitap eder bulamadım. Çünkü mutsuzluk bana pek fayda vermiyor. Hepimize lazım olan huzur, bolca huzur arkadaşlar. O yüzden çok bizlere hitap etmesini de tavsiye etmeyeceğim bir eser. Bakın kötü demiyorum sonra yanlış anlaşılmasın.
İyi okumalar dilerim..
