Diğer yılmaz özdil kitapları gibi yalın, dolambaçsız bir dille kaleme alınmış, kolayca okunan ve okutan yapıt.
kaynakçanın olmaması konusundaki eleştirilere ben de katılıyorum. sonuçta mustafa kemal atatürk'ü hiç bilmediğimiz hasletleriyle anlatan bu eserde ithafların tanık ya da belgelerle teyit edilmesi gerekirdi.
makbule atadan'ın kitapta belgesiz, delilsiz olarak ağabeyinin hatırası sırtından geçinen bir kadın olarak resmedilmesi şık olmamış. fikriye hanım'ın intiharı konusunda değişik senaryolar mevcut. kitapta bunlardan henüz doğrulanmayan bir tanesi gerçekmiş kabul edilerek sunulmuş (kitaba göre fikriye, yurt dışından dönüşte bir yıl kadar çankaya'ya gidemiyor, en sonunda gidip latife kendisini görüştürmeyince atatürk'ün kendisine hediye ettiği silahla intihar ediyor ama bazı tarihçilere göre fikriye, yurt dışından döner dönmez çankaya'nın yolunu tutar, orada birkaç gün kalıp üstelik atatürk'ü ziyaret de eder ama latife hanım ziyareti uzayınca kendisini kovar, bunu gururuna yediremeyerek atatürk'e hediye olarak getirdiği ve çantasında taşıdığı tabancayla kendini vurur).
kitabın sonundaki "atatürk'ün yaşadığı yıllarda dünyada olup bitenler" kısmı da temayla kel alaka kaçmış, finalin dramatik havasını bozmuş sanki.
yine de her dem zevkle raftan indirilip okunur.
