Vakıf Serisinin son kitabında imparatorluğun sonunun geldiğini adım adım hissediyor,yozlaşmadan, çürümeden, şiddetten nasibimizi alıyoruz,Trantor'un gökkubesi her an başımıza çökecekmiş gibi rahatsız bir hissiyatta ilerliyoruz.Önce Vakıf Kurulurken'de tanıdığımız,sevdiğimiz tüm karakterlere, yani Seldon ailesi ve psikotarih eşrafına sonra da elinde 1.radyantı ile ihtiyar Hari Seldon üstadımıza hüzünlü vedalar ediyoruz.Daha sonra umudun ve insanlığın yegâne geleceği Vakıfların kuruluş serüvenini sindirmiş oluyoruz.Kitap ne kadar Vakıfların nasıl başladığını anlatsa da seriye sonradan eklenerek yazıldığı hissiyatı veriyor(Vakıf Kurulurken'de daha az hissediyoruz) , bazı detaylar gereksiz, bazı bölümler çok uzun, bazı bölümler can sıkıcı kaçıyor.Asimov Reyiz bu sefer çarpıcı ve ters köşe yazmaktan ziyade kendisi de dünyaya ve okurlara veda eder gibi hüzünlü bir havayı tercih etmiş.Wanda ve Palver ile umut ışığını yakmış ve maceranın sonunu başına bağlayıp nice bilimkurgu serilerine ilham olmuş.