Oysa yetişkinler ciddiyeti marifet sanıyor. Gülmek özensizlik, ucuzluk, hafiflik gibi… Ciddiyetse güven veriyor sanki…
Sayfa 90Kitabı okudu
Zannediyorsun vezinle kafiyeyle
Minelendirilmiş hileli zarlar
İşe yarar
Zombiliğin öğretilebileceği
Zannına kapılmış gidiyorsun
Hem bana oku diyorsun
Rum suresini
Hem de bir sini pirincin
Ne kadarını ayıkladıysan
Kömürcüye emanet
Laf ola beri gele
Ulan Osman
Kim bu teresler hele?
Doğru nefes alırsaymışız
Dalağımız şişmezmiş
Sanki anamızdan doğmayı
Bunlar öğretti bize
Bunların aklına uyarsan
Sanırsın dünyaya gelmek
Bir el çabukluğu bir hüner bir marifet
Ve nihayet
Napolyon'a mahsus bir başarı
Haşarı
Trakya kaşarı.
Sayfa 472 - Kuzgun mu, Kırlangıç mı, Martı mı?Kitabı okudu
Asıl bilgelik çocuklukta gizli...
"Küçücük bir odanın içinde, birkaç parça eşyayla nasıl da mutlu olup oyunlar kurabiliyorlar, birine çok kırılsalar bile beş dakika sonra geçiyor küslükleri, her şeye rağmen gülebiliyorlar. Oysa yetişkinler ciddiyeti marifet sanıyor." Gülmek özensizlik, ucuzluk, hafiflik gibi... Ciddiyetse güven veriyor sanki... Halbuki tam tersi :)))))))))))))))
Gülmek yaratıcıdır, üretkendir, birleştiricidir, ilham vericidir, besleyicidir...:)))
"İnsanlar kendilerini merhametli sanıyorlar! Çocuğuna merhamet eden birinin merhametini, sanki marifetmiş gibi gösteriyorlar! Bir insanın kendi çocuğuna merhamet göstermesi marifet midir? Veya kendinden olanlara merhamet etmesi? Zaten çocuğuna merhamet etmeyene insan denir mi!
Bu şehirde ölmek
yeni bişey değil elbet.
Sanki yaşamak
çok daha büyük bir marifet!
İnsan bu yaşa kadar ancak unutarak yaşayabilir. marifet sanki!
bize sözlerimizden çok,
yüreğimizden anlayan gerek...
az ağlıyoruz,
dünya bu yüzden bu kadar kirli.
asıl marifet buluttaydı,
ama herkes yağmura şiir yazdı.
bulutlar açmadı bugün,
ey mavi gök orada mısın?
bize sözlerimizden çok,
yüreğimizden anlayan gerek...
az ağlıyoruz,
dünya bu yüzden bu kadar kirli.
asıl marifet buluttaydı,
ama herkes yağmura şiir yazdı.
bulutlar açmadı bugün,
ey mavi gök orada mısın?
İnsan bu yaşa kadar ancak unutarak yaşayabilir. Marifet sanki!
Sayfa 92 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Biz yetişkinler, onun acısını kaşımayı marifet biliyorduk sanki.
Sayfa 300
Momo herkesi, her şeyi dinlerdi. Böcekleri, otları, yağmuru, hatta ağaçlar arasında dolaşan rüzgârı bile. Her biri ona kendi dilince bir şeyler anlatırdı.
Bazı akşamlar, bütün arkadaşları evlerine döndüğü zaman, o tek başına yıldızlı gökkubbenin altında taş basamaklara oturur ve o görkemli sessizliği dinlerdi.
Bazen de kocaman, dev bir istiridyenin içinde oturup yıldızlar âlemini dinliyormuş gibi olurdu. İşte o zaman hafif ama gizemli bir müzik yüreğine dolardı sanki.
Özellikle böyle gecelerde çok güzel rüyalar görürdü.
Eğer hâlâ dinlemek büyük bir marifet değil diyenler varsa, Momo'nun dinlediği gibi dinlemeyi bir denesinler bakalım.
Sayfa 27Kitabı okudu
Durmadan akıp geçiyor acımız,
Boğazımız kan kusmak istiyor her şeye.
Tek kelime uğruna gökyüzüne bıraktığımız umutların adıydı
Kimi aşk der kimisi sevgi der asıl marifet bu değil ki
Doğa çözümsüzlük uğruna yaşıyor sanki
Tabiat birşeyleri değiştirmez mi hiç?
Mesela kapıyı söküp çiçekli pencereler taksın,
Ola ki ruhumuz yorgunluğumuzu def edebilsin.