Marika reçel yapmanın insan ruhuna iyi geldiğine inanıyormuş. Üstelik kadıncağız şeker hastasıymış, kendi elleriyle yaptığı reçelleri ağız tadıyla yiyemezmiş bile. Ama hiçbir zaman reçel yapmaktan da vazgeçmemiş.
"Onun için bir tür terapi gibiydi, "diye anlatırdı Rum sevgilim. "Bir tür iyilik ayini."
Sayfa 14Kitabı okudu
"Herkesin bir takıntısı vardır ya, onunki de reçeldi. Ninesi Marika'dan kalan bir mirastı bu. Marika reçel yapmanın insan ruhuna iyi geldiğine inanırmış."
Sayfa 14Kitabı okudu
Ne de güzel özetlemiş Yılmaz Özdil
Türkiye'den sıkıldığım zaman İzmir'e giderim ben.
Simide gevrek deriz biz.
Çekirdeğe çiğdem.
Kordon elektrik aleti değildir.
Kumru da kuş değildir.
Yengen'i yeriz.
Sen sigorta dersin.
Biz asfalya deriz.
İstanbul Destanı
İstanbul deyince aklıma martı gelir.
Yarısı gümüş, yarısı köpük
Yarısı balık, yarısı kuş.
İstanbul deyince aklıma bir masal gelir,
Bir varmış, bir yokmuş.
İstanbul deyince aklıma Gülcemal gelir
Anadolu`da, toprak damlı bir evde
Gülcemal üstüne türküler söylenir.
Süt akar cümle musluklarından
Direklerinde güller
Sayfa 147 - (Sayfalar 147-160)Kitabı okudu
Biraz evvel Marika'yı kenara çekmiş olan genç memur,
- Ortalarda dolaşma , diye bağırdı. Cevriye:
- Seyr ü sefer memuru musun abi, dedi. Plakasız sefer yapmıyoruz ya! Suç varsa belediye cezası kes.
- Eğildi. Sigarayı kaptı, geri döndü ve sırıtarak memura:
- Ateşinden yanalım, dedi.
- Hala sen eski Fosforlusun ha !
- Evet, ağzımız hala eski yerinde.
- Neredeydin kız bu kadar zaman ?
- Karaborsada.
Sayfa 19Kitabı okudu
«Bir gün Marika'y la buluşup Boğaziçi'ne gidecektik... Gene bizimkine beni yemeğe
bekleme sakın, dedim, Paris'le direk buluşacağız. Kumandan da başımızda... Bizim
Hatun, hiç beni üzmeden, kalktı kolalı gömleğimi getirdi... Ütülü pantolonumu
serdi yatağın üstüne... Suyumu ısıttı. Sinek kaydı bir traştan sonra giyinip
çıktım. Beni kapıya kadar
