Eylül Ayı (2019) Hikaye Etkinliği (5-30 Eylül 2019)
Seçilen Ölümler
Bir anons üzerine olay yerine giderken , olay faillerinin tanıdığım insanlar olduğunu bilmiyordum. Ama o, kendisi için geldiğimizi biliyordu. Sokağın başından kalabalığın uğultusunu duyuyor, dikkatlice dinleyince yaklaştıklarını işitebiliyordu. Yaklaşıyorduk. Onu vazgeçirmeye geldiğimizden adı gibi emindi. Zamanı
Kalbimizin Tadı Güzel Olsun
Hayatımı kendi ruh haline göre bana ithaf ettiği cümleler içerisinde geçiriyor olmak pek eğlenceli.. Kimin mi tabii ki de annemin. Babama sinirlendiği zaman evime gelip '' ne yapacaksın kocayı ohh en rahat sensin '' demesinin ardından babam ile ikinci bahar moduna geçince de '' ahh kızım çocuklar da gidecek, bizler bugün var yarın yokuz nasıl geçecek ömrün tek başına '' diye ağıtlar yakan annem..
Bir yandan yaşam sevincim olurken diğer yandan göğüs kafesimi
genişleten, dostluğu ve varlığı ile merhamete, aşka ve geleceğe dair umudumu arttıran, bir çift güzel söz, bir tutam tebessümü ile gecemi mehtaba çeviren annem.
Her ne kadar ilk evlat olmanın verdiği mecburiyet sebebi ile erken büyümek zorunda olan kızların kaderini yaşamış olsam da;
Rahatlıkla içimi dökebilme güvenini bana verdiği, yaptığım tüm hatalarıma rağmen doğruları ne beni ne de dizini dövmeden anlattığı için gerçekten çok şanslıyım.
Hiçbir şey yolunda gitmiyor sanıyoruz ya, değmiyor uğruna yorulduklarımız emin olun...Dünya yalan olduktan sonra; düz olsa ne yuvarlak olsa ne...
Gülmeyi, sevmeyi öğretenlerimiz eksik olmasınlar etrafımızdan..
Baş başa olduğumuzda, hep iki kuklaymışız gibi konuşuyordu. Hep dalgın, umursamaz, alaylı bir tavrı vardı. Bazen de ansızın bu tavrı bırakıp sanki merhamete geliyordu.
Sayfa 132 - Akvaryum YayıneviKitabı okudu
Demek dünyada hâlâ rahmete, merhamete dair emek vardı.
Sayfa 500 - Timaş Yayınları (PDF)Kitabı okudu
"seni tahmin edemeyeceğin gibi, kadar, özledim. hani bir söz vardır: ölmeden bir kere yüzünü görsem yeter derler. işte öyle. sonra kafam da bir tuhaf işliyor bazen. sana ve bana dair sevinçli ve korkunç rüyalar görüyorum. hatta haklı buluyorum. en korktuğum merhamet uyandırmak, merhamete dayanmak, merhamet bağı. sadece içimde dumandan bir keder, bu rüyanın tesiri altında bir iki gün dolaşıyorum. rüya bu! rüyaların kusuruna bakılmaz. sonra böyle rüyalar gördüğüm için utanıyorum. velhasıl yarı uykuda, yarı uyanık, bazen sevinç bazen kederle, hep sana ait yaşıyorum"
"Büyükhanım'ın içine insanın insanı yediği bir cehennemde insanlığa dair bir şefkat resmi çizildi, bir inşirah indi. Demek dünyada hâlâ rahmete, merhamete dair emek vardı."
"Nefretle yazılan bir roman..."
47 yaşında yaşamına son veren Küba' lı yazar 
Guillermo Rosales ' in, hayatının en bunalımlı döneminde kaldığı bakımevinde yaşadıklarını temel alarak yazdığı ve ana karakter Willian Figueras ile kendisini özdeşleştirdiği eser 
Felaketzedeler Evi . Bu açıdan aslında otobiyografik bir kitap da denilebilir. Ayrıca Rosales’in ölmeden önce yaktığı eserleri
Seni tahmin edemeyeceğin gibi, kadar, özledim. Hani bir söz vardır : Ölmeden bir kere yüzünü görsem yeter, derler, işte öyle. Sonra kafam da bir tuhaf işliyor bazen. Sana ve bana dair sevinçli ve korkunç rüyalar görüyorum. Bazen rüyalarımda beni bırakıyorsun. Sana kızmıyorum, gücenmiyorum. Hatta haklı
buluyorum. En korktuğum, merhamet uyandırmak, merhamete dayanmak. Merhamet bağı. Sadece içimde dumandan bir keder, bu rüyanın tesiri altında bir iki gün dolaşıyorum. Rüya bu! Rüyaların kusuruna bakılmaz. Sonra böyle rüyalar gördüğüm için
utanıyorum. Velhasıl yarı uykuda, yarı uyanık, bazen sevinç bazen kederle hep sana ait yaşıyorum, sevgili karıcığım.
Sayfa 193Kitabı okudu
