Kitap kısa ancak öyle oturup da bir solukta okunulabilecek bir kitap değil. Adı üzerinde aforizmalar. Kısalı uzunlu yazılar bulunan bu kitap, Kafka'nın gözlem yeteneğinin büyüklüğünü ve etkileyiciliğini yansıtıyor bana göre.
Kafka'nın 1917 ve 1920 yılları arasında yazdığı kitap iki bölümden oluşuyor: 'Günah, ıstırap, umut ve doğru yol üzerine aforizmalar' ve 'O: 1920 günlüğünden aforizmalar'.
1917 yılında verem hastalığına sahip olduğunu öğrenen, nişanlısından ayrılan ve ailevi sıkıntılar yaşayan Kafka'nın kitabında, bu nedenlerden dolayı karamsar bir hava hakim olduğunu söyleyebilirim. İçerik olarak ölüm, yaşam, iyi ve kötü gibi konulara dair düşüncelerini dile getiriyor.
Kafka'ya karşı haksızlık etmek istemem ama bu kitabıyla birlikte yazılarından bazılarının bana hitap etmediğini söyleyebilirim. Bunu söylememin nedeni bazı cümlelerine anlam veremiyor; ne demek istediğini, kalemindeki derin anlamaları kavrayamıyor oluşumdur. Belki de yeterli kapasiteye sahip değilimdir henüz. Gözlem yeteneğine karşı lafım yok ama anlatımının biraz kapalı olduğunu, kafasında düşündüklerini ve özellikle hislerini tam olarak yazıya dökemediğini düşünüyorum. Belki de farklı bir dile çevrildiğinden gerçek anlamını yitirmiştir, bilemiyorum.
Her neyse. 1924 yılında gerçekleşen ölümü nedeniyle kitabını tamamlayamıyor ancak hepimizin bildiğimiz gibi dostu olan Max Brod'ın 'ihaneti' nedeniyle kitap düzenlenip yayımlanıyor. Yani Brod'ın uğraşları ve 'ihaneti' sayesinde dünya, Franz Kafka ile tanışıyor.
