“İstersen aynı kalemle aynı kağıda aynı şeyleri yazalım biz seninle, fark etmez.
Parmak izi gibi, herkesin kağıtta bıraktığı iz de his de farklıdır.”
"Hiç uykum yok. Hiç uyuyamıyorum. Domuz gibi içiyorum. Ama gözlerimi kapalı bile tutamıyorum. Sabaha beş saat var. Annemi düşünüyorum. Nerededir şimdi? Aynada kendime bakıyorum bazen. Ve tek kelime etmesem bile vücudum yaşadıklarımı, hayattan ne anladığımı anlatmaya yetiyor. Sağ omzuma kendi çizdiğim kelebek, beğenmediğim için üzerine attığım çarpı işareti ve altında aynı kelebeğin bir Japon tarafından çok daha iyi işlenmişi. Sol dirseğimin iki parmak yukarısındaki kurşun yarası. Bileklerimdeki otuz dört dikiş. Medeniyeti bir aralar, herkes gibi yaladığımı kanıtlayan apandisit ameliyatımın izi. Ve sırtımı kaplayan, Tanrı'nın yüzü. Bilmiyorum... Hızlı yaşadım. Ama genç ölmekten çok, hızlı yaşlandım! Ancak hayattayım.
Kayra, bir gün bana 'Mutsuzluğuna hiçbir çare aramıyorsun' demişti."
Kendinden kaçmaya çalışma; başka biri olamazsın. Senin belli bir kaderin ve bireyselliğin var. Tıpkı her parmak izinin tek ve kendine özgü oluşu gibi – o parmak izi başka hiçbirinde olmadı ve olmayacak, sadece sana ait – varlığın için de aynı şey söz konusu. Tek ve kendine özgü bir varlığın var, karşılaştırılamaz; daha önce hiç olmadı, bir daha da hiç olmayacak, o sadece sende var. Kutla onu!
Arapçada بَسْمَةٌ gülücük/gülümseme anlamına gelirken, ٌبَصْمَة ise damga, iz, parmak izi" demektir. Aralarında bir harf fark olsa da herkesin parmak izi gibi gülümsemesi de farklıdır. Sîn harfi, incedir; tebessüm kolaydır. Sâd harfi ise kalındır; iz bırakmak zordur şu hayatta...
Sayfa 28Kitabı okudu
İstersen aynı kalemle aynı kağıda aynı şeyleri yazalım biz seninle, fark etmez.
Parmak izi gibi, herkesin kağıtta bıraktığı iz de his de farklıdır.
DÜLGER BALIĞININ ÖLÜMÜ
Hepsinin gözleri güzeldir. Hepsinin canlıyken pulları kadın elbiselerine, kadın kulaklarına, kadın göğüslerine takılmağa değer. Nedir o elmaslar, yakutlar, akikler, zümrütler, şunlar bunlar?..
Mümkün olsaydı da balolara canlı balık sırtlarının yanar döner renkleriyle gidebilselerdi bayanlar; balıkçılar milyon, balıklar
Zaman senden çok önce akmaya başladı. Dünya senden önce de dünyaydı. Milyarlarca insanın derdi, kederi, gözyaşları, acısı senden önce sindi bu dünyanın dağına taşına. Devrilmemek için duvarlara tutunuyorsun ya, geçmişten kalma milyarlarca insanın parmak izi dokunuyor parmaklarına. Yalnız değiliz. Senin daha başında olduğun yolda, benim ayak izlerim var, Elinde ki gülün dikeninin başka elleri kanatmışlığı var. Kalbine hiç geçmeyecek gibi yerleşen sızının, birçok kalpte iyileşmişliği var
Sayfa 24
Oysa aşk, her bireyin sadece kendi adına yaşadığı, başka bir benzeri olmayan, insanın parmak izi gibi yalnızca kendisine ait bir kavramdır. Kişinin doğuştan getirdiği kişisel özelliklerinin, kendi içsel yapısının bir üründür. Düştüğümüz en büyük ama en büyük yanılgı, bu denli kişiye ait bir kavramı genel bir kavrammış gibi algılamak ve kalıplar içinde yaşamak.
Sayfa 53
Her bir hücrenin DNA'sı da, aynı parmak izi gibi eşsizdir. DNA başkaları ile karıştırılması mümkün olmayan genetik bir parmak izi bırakır. İşte bu enerji için de geçerlidir. DNA'mızın enerji parmak izi, açık ve net bir adres bırakır. Titreşim o kadar belirgindir ki, her zaman bizim için en uygun çözümü bulur.
Gerçek, parmak izi gibi kendine ait, değişmez...
Anlatmak için çırpınılsa, bir gerçek bir başka kimse ile birleşmiyor. Mümkün değil birleşmiyor.
Sayfa 66 - İletişim Yayınları - Pdf
Her zaman senden daha iyi vasıflara sahip başka biri çıkar. Ama senin gibi biri daha yok. Bilirsin, herkesin parmak izi farklıdır. Ben içimizde de bir parmak izi olduğuna inanıyorum.
Sayfa 68 - TimaşKitabı okudu
....Onda hiçbir şeyin; acıların, kırık aşkların, mutlulukların, çılgın sevişmelerin, hiçbir şeyin izi yoktu. Evet, onun da sizin ya da benim gibi bir yaşamı olmuştu. Sevişmiş, aşık olmuş, terk edilmiş, terk etmiş, beklemiş de gelmemiş, ağlamış ve gülmüştü. Bütün bu yaşadıklarını, kat kat parşōmen käğıdına sarılıp da çekmece diplerine yerleştirilen, yırtıp atılmaya bir türlü kıyılamayan, ara sıra bakılıp parmak ucuyla okşanan fotoğraflar gibi bir köşeye kaldırmıştı. "
Sayfa 11 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
