…bundan daha da önemlisi, düşünce konusunda gittikçe kendine çeki düzen vermeye çalışan, gittikçe uyuşuk duruma gelen, içgüdü yönünden yoksullaşan Alman ulusuna saldırmaktır sanırım. Ellerine ne geçerlerse yiyorlar hep, karşıtlarla besleniyorlar, ister “inanç” olsun, ister “bilimsel düşünce”, ister “Hrıstiyanlığa özgü sevgi” olsun, ister évangile
Ne zamana dek bedenim acılar içinde, gönlüm coşkudan yerinde duramaz hâlde kalacak? Ne zamana dek dilimin ucuna binlerce kelime gelecek de dudaklarımı tek birini bile söylemeye ikna edemeyeceğim!? Gönlüm yaralı, canım yorgun... O yüzden mi suskunum yoksa? Zor durumdayım: Ölmüyorum ama sana kavuşmaya yetecek dermanım da yok. Böyle ortada kalakaldım işte, elim mahkûm sabrediyorum. Ancak sabrım da tükeniyor, fazla idare etmez beni.
Bütün odalar sessiz, dualarda adım yok.
Sabrım bir dirhemden az, çilem kırk batmandan çok
Senden sonra tadım yok.
Kolum yok, kanadım yok!
Seçim Süreci!!!
Elinde hangi bayrağı salladığının hiçbir önemi yok. Benim tahammül edemediğim içi boş tipler. Öyle insanlar karşıma çıktığında sabrım taşıyor, gereksiz laflar etmeye başlıyorum.
Sayfa 258Kitabı okudu
" Bütün odalar sessiz, dualarda adım yok
Sabrım bir dirhemden az, çilem kırk batmandan çok
Senden sonra tadım yok.
Kolum yok, kanadım yok! "
Sayfa 13 - Yakın Plan YayınlarıKitabı okudu
Ona yetecek kadar sabrım yok
Seccil! Ene Arabi.
Kaydet! Ben bir Arap'ım.
Kimlik numaram eli bin, çocuklarım sekiz tane
Dokuzuncusu da sonbaharda gelecek,
Bu seni öfkelendiriyor mu..?!
Kaydet! Ben bir Arap'ım, yok benim lakabım
Soyadım öfkeyle dolup taşan bir ülkede,
Taşları çatlatır sabrım..!
- Mahmud Derviş -
Sayfa 94
Az sözle çok şey anlatan intihar mektubu...
"Bu perişanlığa altı ay tahammül edecek sabrım yok.İntihar ediyorum."
Gamımı yabancılardan gizlesem sabrım ve kararım yok.
Gizli gamımı şerh etsem dert ortağım yok.
Zindanda ayağı bağlı bir esirim,iradem yok.
Bu yetmiyor mu ki sen de derdime dert katıyorsun?
Bütün odalar sessiz, dualarda adım yok.
Sabrım bir dirhemden az, çilem kırk batmandan çok
Çok uzun sürer bu!” dedi. “Sabrım yok benim! Ne yapmalı ki?” Güçsüzlük belirten bir hareketle kollarını iki yana açtı. Küçükrusyalı’ya baktı, susup cevap bekledi. Andrey başını eğdi: “Hepimiz öğrenmeli ve başkalarına öğretmeliyiz, işimiz bu!”
“Peki, ne zaman dövüşeceğiz?”
Fakat sabrım kalmadı.
Ebediyete ermek için
Tez canlılık ediyorsun sen,
Fakat yok oluşa doğru
Yavaş yavaş yol alıyor beden.
Bütün odalar sessiz, dualarda adım yok.
Sabrım bir dirhemden az, çilem kırk batmandan çok
Aynı fikirdeyim...
Ben kedileri gençlere tercih ederdim, çünkü kedilerin scooter'ları yoktu.
Öğle vakti kalkan, ayak bileklerine dökülen pantolonlar giyen ve kulaklarından patates filizleri fışkıran gençlere karşı hiç sabrım yok. Normal aslında, beyinleri küçük bir patates olmalı bunların.
Kendi dönemlerinden olmadığını bahane ederek Bach'ı, Rembrandt'ı, Verlaine'i, Prevert'i tanımamakla böbürlenen gençlere karşı hoşgörülü değilim.
Sayfa 84 - YKYKitabı okudu
